ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΩΤΑ,ΟΙ ΓΙΡΛΑΝΤΕΣ,ΤΑ ΔΩΡΑ,ΤΑ ΓΕΛΙΑ,Η ΜΟΥΣΙΚΗ,ΤΟ ΓΙΟΡΤΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ.ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ.ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ,ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΑΣ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ!!!!!!!!

  
Να περάσετε όμορφα Χριστούγεννα!!

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΠΑΝΤΑ....ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΑΓΑΠΗ...ΝΑ ΤΗ ΔΙΝΕΤΕ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΔΕΧΕΣΤΕ.

ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ.!!!!

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΜΕΡΑ.ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.

  

 

Διαβάστε την ΙΣΤΟΡΙΑ ΖΩΗΣ!!!!Δυο μωρα σε μια φάτνη!!!!!!!!!!!!!

Η ιστορία αυτή είναι διασκευή απο ένα ισπανικό βιβλίο που προέκυψε απο μία επίσκεψη δυο εκπαιδευτικών σ ένα ορφανοτροφείο!!!
Το 1994 δυο εκπαιδευτικοί αμερικανοί,ανταποκρίθηκαν σε μία πρόσκληση για να διδάξουν ηθική στις δημόσιες σχολές ,στηριζόμενοι στις βιβλικές αρχές.
Είχαν διδάξει σε φυλακές,σε επιχειρήσεις,στην αστυνομία και στο τέλος πήγαν σ ένα μεγάλο ορφανοτροφείο της Ισπανίας.
Σε αυτό το ορφανοτροφείο ήταν 100 παιδάκια εγκαταλελειμένα.
Πλησίαζαν οι γιορτές του 1994  και τα παιδιά του ορφανοτροφείου,άκουγαν για πρώτη φορά απο τους δυο αμερικανούς την ιστορία της γέννησης του Χριστού.
Εμαθαν για τη άφιξη της Παρθένου Μαρίας και του Ιωσήφ στη Βηθλεέμ που δεν βρήκαν τόπο σε κανένα πανδοχείο και έτσι πήγαν σ ένα στάβλο και εκεί γεννήθηκε ο μικρός Ιησούς και τον έβαλαν σε μία φάτνη.
Κατά τη διάρκεια της αφήγησης,τα παιδιά δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν την κατάπληξή τους.Προσπαθούσαν να μη χάσουν ούτε μια λέξη απο αυτή την αφήγηση.
Οταν τελείωσαν την αφήγησή τους οι δυο αμερικάνοι,'εδωσαν στα παιδιά τρια κομμάτια  χαρτόνι για να φτιάξουν μια φάτνη.Τους έδωσαν επίσης χρωματιστές κίτρινες πετσέτες όπου κόβοντας τις έβαλαν για άχυρο.Λίγη τσόχα καφέ  για να φτιάξουν τη φιγούρα του μωρού και ένα μικρό κουρελάκι για κουβέρτα.
Ολα λοιπόν τα ορφανά άρχισαν να φτιάχνουν βιαστικά τις φάτνες και να τις δείχουν.Ολα πήγαιναν καλά μέχρι που έφτασε η ώρα ενός μικρού παιδιού για να δείξει και εκείνο τι είχε κάνει.
Φαινόταν μέχρι έξι χρονών και είχε τελειώσει πρώτος τη φάτνη.
Τον πλησιάσαν οι δύο αμερικάνοι για να δουν τη φάτνη που είχε φτιάξει.Εκπληκτοι κοιτάζοντας τη φάτνη είδαν μέσα δυο μωρά αντί για ένα.Κοίταγαν συνέχεια απορημένοι και στο τέλος φώναξαν έναν διερμηνέα για να ρωτήσει το μικρό παιδάκι τι είχε συμβεί.

Ο μικρός σταυρωσε τα χέρια του και παρατηρώντας τη φάτνη  αρχισε να διηγείται την ιστορία της γέννησης.
Η αφήγηση της ιστορίας για ένα τόσο μικρό παιδί που την είχε ακούσει για πρώτη φορά,ήταν εκπληκτική,μέχρι που έφτασε  στο σημείο όπου η Παρθένος Μαρία έβαλε το μωρό στη φάτνη.
Εκεί ο μικρός άρχισε να επινοεί το δικό του τέλος για την ιστορία και άρχισε να λέει:

Και όταν η Παρθένος Μαρία άφησε το μωρό μέσα στη φάτνη,ο Ιησούς με κοίταξε και με ρώτησε εαν είχα μέρος για να μείνω.Εγώ τότε του είπα ότι δεν είχα γονείς και γι αυτό δεν έχω που να μείνω.Τότε ο Ιησούς με κοίταξε χαμογελαστά και μου είπε ότι μπορούσα να μείνω εκεί μαζί του.Του απάντησα ότι δεν μπορούσα ,διότι δεν είχα να του προσφέρω κάποιο δώρο,όπως έκαναν όλοι.Σκέφτηκα  να του προσφέρω τη ζεστασιά μου  αφού ήταν μικρός και μόνος σε μια φάτνη.
Γι αυτό τον ρώτησα πάλι:Εάν σου προσφέρω ζεστασιά,αυτό θα είναι καλό δώρο για σένα;
Ο Ιησούς τότε μου είπε: Εαν εσύ μου προσφέρεις ζεστασιά,αυτό θα είναι το καλύτερο και το ομορφότερο δώρο που θα μου έχουν δώσει.
Ετσι λοιπόν μπήκα και γω μέσα στη φάτνη ,είπε το μικρό παιδάκι,αφού ο ίδιος ο Ιησούς μου είπε ότι θα μπορούσα  να μείνω εκεί για πάντα ώστε να μην είμαι μόνος μου!!!!!!!!!
Οταν λοιπόν ο μικρός τελείωσε  τη δική του ιστορία,τα ματάκια του έλαμπαν γεμάτα απο τα δάκρυα,τα οποία του μούσκευαν τα μάγουλά του.Σκέπασε το πρόσωπό του και έσκυψε το κεφάλι του.
Το μικρό ορφανό συνάντησε επιτέλους κάποιον ο οποίος ποτέ δεν θα το εγκατέλειπε ,ούτε θα το εκμεταλλευόταν.
Κάποιον που θα ήταν μαζί του για πάντα αφού Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ που δεν είχε!!!!!!

     

Καλήν ημέραν άρχοντες,  
αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν Γέννησιν
να πω στ' αρχοντικό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει.
Οι ουρανοί αγάλλονται
χαίρει η κτήσις όλη.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται
εν φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών
και Ποιητής των όλων.

     
  

ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!!!ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΒΟΥΝΟΚΟΡΦΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΘΑ ΤΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ!!!!!ΣΤΗ ΖΩΗ ΟΛΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΟΥΝ.ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΥΧΑΙΑ!!!!!!

   

O ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΕΛΑΤΟΥ!!!
Γιατί τα χριστουγεννιάτικα δέντρα δεν είναι τέλεια!!!

Πριν πολλά χρόνια,σε μία μακρινή χώρα ζούσε ένα τέλειο μικρό δέντρο που το έλεγαν ΜΙΚΡΟ ΕΛΑΤΟ!!!Το μικρό έλατο έλπιζε να διατηρήσει αυτή την ομορφιά του και τελειότητα,ώστε να διαλεχτεί απο τη βασίλισσα για το χριστουγεννιάτικο δέντρο της.
Αλλά καθώς ήταν πονόψυχο,έδινε καταφύγιο στα μικρά πουλιά,στους λαγούς και τα ελαφάκια,με αποτέλεσμα τα κλαδιά του στράβωσαν,έσπασαν και έπαθαν ζημιές.Ετσι ήταν λυπημένο που δεν ήταν τέλειο.
Ευτυχώς όμως η βασίλισσα είχε άλλη άποψη για το τι σημαίνει τελειότητα.Ετσι αποφάσισε ότι το ΜΙΚΡΟ ΕΛΑΤΟ ήταν το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δέντρο.Γιατί κοιτάζοντας τα μικρά τραυματισμένα κλαδάκια του,έβλεπε κανείς τα προστατευτικά μπράτσα ενός πατέρα ή τη θερμή αγκαλιά μιας μητέρας.Και μερικοί,όπως η σοφή βασίλισσα είδαν την αγάπη του Χριστού να εκφράζεται στη γη.Ετσι λοιπόν αν διασχίσετε περπατώντας  ένα αειθαλές δάσος σήμερα,θα βρείτε πολλά ελατάκια σαν το μικρό έλατο.
Θα βρείτε κάποιο στραβολυγισμένο κλαδί που δίνει κάλυμμα,μια σχισμή που προσφέρει ένα ζεστό μέρος για ξεκούραση  ή  κλαδιά στραπατσαρισμένα,απο τη βοσκή πεινασμένων ζώων.
Γιατί----όπως----θα πρέπει και πολλοί απο μας να θυμούνται ότι τα δέντρα μας έμαθαν πως το να ζούμε για  χάρη των άλλων και να βοηθάμε μας κάνει πιο όμορφους στα μάτια του Θεού.Ας το κάνουμε πράξη αυτό τώρα που έρχονται Χριστούγεννα.
Το ΜΙΚΡΟ ΕΛΑΤΟ είχε ατέλειες στα κλαδιά του ,αλλά ήταν τέλειο στην καρδιά!!!!!

     

    



Ωρα για χαμόγελα!!!!
  

Σαν Χριστουγεννιάτικο δέντρο!!!!

Μια οικογένεια κάθεται στο τραπέζι για βραδυνό φαγητό.
Ρωτάει ο γιος τον πατέρα:
Μπαμπά πόσα είδη απο γυναικεία στήθη υπάρχουν;
Ο πατέρας έκπληκτος απαντά.
Γιέ μου άκου για να μάθεις.Υπάρχουν τρια είδη ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας.Στα 20 χρόνια τα στήθη της γυναίκας είναι οπως τα πεπόνια στρογγυλά και ωραία.Στα 30 και στα 40 ειναι οπως τ αχλάδια.Εξακολουθούν να είναι όμορφα  αλλά είναι και λίγο πεσμένα.Μετά απο τα 50 είναι όπως τα κρεμμύδια..
Τα κρεμμύδια;;;;;ρώτησε έκπληκτος ο γιος.
Ναι...τα βλέπεις και βάζεις τα κλάματα απαντα ο πατέρας.
Ολα αυτά εξαγρίωσαν τη μάνα και την κόρη που άκουγαν τη συζήτηση.
Ρωτάει λοιπόν η κόρη τη μητέρα της.
Μαμά πόσα είδη πουλιών του άντρα υπάρχουν;
Η μητέρα έκπληκτη και χαμογελαστή απαντά:
Κόρη μου,υπάρχουν τρία είδη πουλιών,ανάλογα με τη ηλικία τους.
Στα 20 το πουλί είναι γερό και δυνατό σαν την βελανιδιά.Στα 30 και στα 40 είναι εύκαμπτο σαν τη λυγαριά,αλλά αξιόπιστο.Στα 50  του είναι σαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο;;;;;;;ρωτά έκπληκτη η κόρη.
Ναι...είναι νεκρό στη ρίζα του και με τις μπάλες για διακόσμηση!!!