ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΟΜΟΡΦΟΣ- ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΣ-ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΜΗΝΑΣ ΝΟΕΜΒΡΗΣ!!!ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΚΑΡΑΒΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΗΜΕΡΑ ΜΑ ΚΑΙ ΒΡΑΔΥ!!ΔΕ ΣΥΝΑΝΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΝΑΧΑ ΝΙΝΕΜΙΑ ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΚΥΜΙΑ!!!!!!!!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!!!!



Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ!!!

Ενας κόκκινος σκίουρος ρώτησε κάποτε τη σοφή κουκουβάγια ποιο ήταν το βάρος μιας χιονοστιβάδας.

Τίποτα περισσότερο απο το τίποτα απάντησε η κουκουβάγια.Η σοφία σου σεβαστή απάντησε ο σκίουρος και με αυτή την αφορμή της διηγήθηκε ένα περιστατικό που του συνέβη σε κάποιο χειμώνα της ζωής του.

...Ημουνα ξαπλωμένος σ ενα κλαδί και μετρούσα χιονοστιβάδες που έρχονταν να καθίσουν απαλά και ήσυχα πάνω στο κλαδί κάνοντας μου παρέα..1,2,10....50..130..1.143.999 νιφάδες μέτρησα και με το που κάθεται η επόμενη,σπάει το κλαδί και πέφτω μέσα στην παγωμένη λίμνη.Ακόμα θυμάμαι τι τράβηξα για να γλιτώσω από τον πνιγμό και ύστερα μου λες εσύ τίποτα απο το τίποτα.

_______________________________

Οι καθημερινές ατομικές προσπάθειες του καθενός για την επικράτηση της αγάπης και της δικαιοσύνης μπορεί να μην ξεπερνούν το βάρος μιας χιονοστιβάδας.

ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΟΜΩΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΩΝ ΜΑΖΙ ,ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ!!!!!!!!

 ζωγραφίστε τη ζωή με χρώματα!!
ΩΡΑ ΓΙΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ!!!!!!
Να χαμογελάτε!!!!

Συζητούν δύο τύποι:
- Έχω παντρευτεί τρεις φορές, αλλά και οι τρεις γυναίκες μου πέθαναν.
- Σοβαρά; ρωτά ο άλλος. Πώς συνέβη;
- Η πρώτη μου γυναίκα πέθανε από δηλητηριώδη μανιτάρια...
- Τι λες, βρε παιδί μου; Και η δεύτερη;
- Κι εκείνη από δηλητηριώδη μανιτάρια.
- Κοίτα κάτι πράγματα! Και η τρίτη;
- Η τρίτη πέθανε από κάταγμα κρανίου.
- Αλήθεια; Πώς έγινε;
- Ε, δεν ήθελε να φάει τα μανιτάρια!!!

_______________________________

Στριπ πόκερ;; Ο Γιωρίκας μπουκάρει στην κρεβατοκάμαρα και βρίσκει την γυναίκα και έναν άγνωστο τύπο ημίγυμνους πάνω στο κρεβάτι. Βουτάει τον τύπο από τον σβέρκο και τον ταρακουνάει άγρια ζητώντας εξηγήσεις.
- Να σας εξηγήσω κύριε, του λέει αυτός τρέμοντας. Στο από πάνω διαμέρισμα κάναμε ένα πάρτι. Κάποια στιγμή παίζαμε στριπ πόκερ και έμεινα με το σώβρακο. Αλλά όταν ρεφάρισα και κέρδισα ξανά το παντελόνι μου, κάποιος για πλάκα το πέταξε από το μπαλκόνι κάτω και προσγειώθηκε στο μπαλκόνι σας. Κατέβηκα και εγώ κάτω και είπα της γυναίκας σας να μου το δώσει. Και την ώρα που το έπαιρνα, μπήκατε εσείς! Έτσι έγινε, αλήθεια σας λέω.
- Έτσι έγινε μωρή; ρωτάει αγριεμένος ο Γιωρίκας την γυναίκα του.
- Έτσι έγινε Γιωρίκα μου, του λέει αυτή. Δεν τον ξέρω τον κύριο!
- Τέλος πάντων. Σε πιστεύω. Αλλά σήκω φύγε τώρα μην σε πλακώσω στις σφαλιάρες.
Ο τύπος έφυγε σφαίρα από το σπίτι, ήρθε το βράδυ και έπεσε το αντρόγυνο να κοιμηθεί. Αλλά κατά τις τρεις το πρωί, σηκώνεται ο Γιωρίκας επάνω κι άρχισε να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο φωνάζοντας:
- Όχι ρε γαμώτο! Τώρα το θυμήθηκα!.
- Τι έγινε Γιωρίκα μου;, ρωτάει παραξενεμένη η γυναίκα του.
- Τώρα το θυμήθηκα ρε γαμώτο! Μένουμε σε μονοκατοικία..!!

________________________________

Μετά από χρόνια.. Ο Νίκος συζητά με ένα φίλο του για την οικογενειακή του κατάσταση:
- Όταν πρωτοπαντρεύτηκα, ήταν όλα πανέμορφα. Όταν γύριζα σπίτι μετά από τη δουλειά μου, ο σκύλος μου γάβγιζε από χαρά και η γυναίκα μου, μου έφερνε τις παντόφλες μου. Τώρα όμως άλλαξαν τα πράγματα. Ο σκύλος φέρνει τις παντόφλες και η γυναίκα μου γαβγίζει..!!
  

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ!!!!!

Θέλω να μου πεις αυτό το παραμύθι

μ΄εκείνο το κορίτσι και το άλογο
θέλω να με πάς μ΄εκείνη τη φωνή σου
που με ταξιδεύει σαν τον άνεμο

Και να κοιμάμαι στην αγκαλιά σου
να μην φοβάμαι να ονειρευτώ
και να θυμάμαι κάθε άγγιγμά σου
κάθε ματιά σου πριν κοιμηθώ

Θέλω να μου πεις εκείνο το τραγούδι
που λέει για ταξίδια και για θάλασσες
θέλω να με πάς μ εκείνη τη φωνή σου
που όλα τα ζωντανεύει δράκους μάγισσες

Και να κοιμάμαι στην αγκαλιά σου
να μην φοβάμαι να ονειρευτώ
και να θυμάμαι κάθε άγγιγμά σου
κάθε ματιά σου πριν κοιμηθώ

Θέλω να μου πεις....Παραμυθι - Σ.Ροκκος

ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΡΟΖ ΦΟΡΕΜΑ!!!

Tο κορίτσι με το ρόζ φόρεμα...ο άγγελος!!!
___________________________________

Κάποτε ένα μικρό κορίτσι καθόταν μόνο του στο πάρκο.
Ολοι το προσπερνούσαν και κανείς δεν σταματούσε να δεί γιατί έμοιαζε να είναι τόσο θλιμμένο.

Ντυμένο με ένα φθαρμένο ρόζ φορεματάκι, ξυπόλυτο και βρώμικο, το κορίτσι απλά καθόταν εκεί και παρακολουθούσε
τους ανθρώπους που περνούσαν.

Ποτέ δεν δοκίμασε να τους μιλήσει. Ποτέ δεν πρόφερε μία λέξη. Πολλοί άνθρωποι πέρασαν μπροστά της αλλά κανένας δεν σταμάτησε.

Την επόμενη μέρα η περιέργειά μου με οδήγησε πίσω στο πάρκο. Ηθελα να δω αν το μικρό κορίτσι θα ήταν ακόμα εκεί.
Και ναί, ήταν εκεί, στην ίδια ακριβώς θέση όπου ήταν και την προηγούμενη μέρα και με το ίδιο λυπημένο βλέμμα.
Σήμερα όμως θα έκανα το βήμα, θα πλησίαζα το μικρό κορίτσι.
Εξάλλου ένα πάρκο γεμάτο κόσμο δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να παίζει ένα μικρό παιδί ολομόναχο.
Καθώς πλησίαζα μπορούσα να δώ την πλάτη του κοριτσιού. Είχε ένα περίεργο σχήμα. Σκέφτηκα ότι αυτός ήταν ίσως ο λόγος, που οι άνθρωποι την προσπερνούσαν χωρίς να κάνουν καμμία προσπάθεια να της μιλήσουν.

Οι παραμορφώσεις δεν είναι καλοδεχούμενες στην κοινωνία μας, και αυτό οδηγεί στον αποκλεισμό αυτών που είναι διαφορετικοί. Καθώς πλησίασα, το μικρό κορίτσι χαμήλωσε ελαφρά τα μάτια για να αποφύγει το εξεταστικό βλέμμα μου. Μπορούσα τώρα να διακρίνω πιο καθαρά το σχήμα της πλάτης της. Είχε κάτι περίεργο,που έμοιαζε σαν μια παράξενη καμπούρα. Της χαμογέλασα για να της δείξω ότι όλα ήταν εντάξει. Ημουν εκεί για να την βοηθήσω, για να μιλήσουμε.
Εκατσα κάτω δίπλα της και την χαιρέτησα με ένα 'γειά'.Το μικρό κορίτσι έδειξε να ξαφνιάζεται και αφού με κοίταξε έντονα στα μάτια για λίγο απάντησε 'γειά'.

Της χαμογέλασα και μου χαμογέλασε κι αυτή ντροπαλά. Αρχίσαμε να μιλάμε και συνεχίσαμε μέχρι που σουρούπωσε και το πάρκο άδειασε από κόσμο.

Την ρώτησα γιατί ήταν τόσο θλιμμένη. Το μικρό κορίτσι με κοίταξε με το λυπημένο μουτράκι του και απάντησε 'γιατί είμαι διαφορετική'.. 'Αυτό είναι αλήθεια' είπα εγώ χαμογελώντας. Το ξέρω' είπε το μικρό κορίτσι και φάνηκε να μελαγχολεί περισσότερο.

'Μικρή μου' της είπα, μου θυμίζεις έναν γλυκό και αθώο αγγελλο'. Με κοίταξε και χαμογέλασε, μετά σηκώθηκε αργά και είπε 'αλήθεια το λές;' 'Ναι, είσαι σαν ένας μικρός φύλακας άγγελλος που στάλθηκε να φυλάει τους ανθρώπους που περνούν'.. Εκανε με το κεφάλι της ένα καταφατικό νεύμα και χαμογέλασε πάλι.

Καθώς έκανε αυτό, άνοιξε από η πλάτη του
ροζ της φορέματος και από μέσα βγήκαν και απλώθηκαν δύο λευκά φτερά, 'Ναι είπε, αυτό είμαι, είμαι ο δικός σου φύλακας άγγελλος'.

Εμεινα άφωνος, σίγουρος πως ολα αυτά ήταν παιγνίδια της φαντασίας μου. Τότε το κορίτσι είπε:

'Γιά άλλη μιά φορά σκέφτηκες κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό σου... Η αποστολή μου εδώ ολοκληρώθηκε'.
Σηκώθηκα τοτε όρθιος και είπα: 'Περίμενε, γιατί κανείς δεν σταμάτησε να βοηθήσει έναν άγγελλο;

Με κοίταξε, χαμογέλασε και είπε:'Είσαι ο μόνος που μπορούσε να με δεί' και μετά εξαφανίστηκε.

Και από τότε η ζωή μου άλλαξε ριζικά.

Ετσι, όταν νομίζεις ότι δεν έχεις κανένα, να θυμάσαι ότι ο άγγελλος σου είναι κοντά σου και πάντα σε προσέχει.

ΤΑ ΕΦΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!!

1. Πλούτο χωρίς μόχθο
2. Γνώση χωρίς χαρακτήρα
3. Πολιτική χωρίς αρχές
4. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα
5. Εμπόριο χωρίς ήθος
6. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
7. Αγάπη χωρίς θυσία

Μαχάτμα Γκάντι