Η ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑ
Σε όλα τα Πρωτοχρονιάτικα τραπέζια κόβεται η καθιερωμένη πίτα της ημέρας, η γνωστή μας βασιλόπιτα. Με το κόψιμο της πίτας οι παλιοί πίστευαν πως θα μάντευαν την τύχη που θα είχε την καινούρια χρονιά το σπιτικό κι οι νοικοκυραίοι του.
Η παράδοση λέει ότι όταν ο Άγιος Βασίλειος ήταν επίσκοπος στην Καισάρεια η πόλη κινδύνευσε από τον έπαρχο της Καππαδοκίας. Ο Βασίλειος κάλεσε τους άρχοντες και το λαό και τους είπε να δώσουν ότι πιο πολύτιμο είχαν από τα πλούτη και τα χρυσαφικά τους για να σώσουν την πόλη, μια και δεν είχαν δυνάμεις να την υπερασπίσουν. Όλοι ανταποκρίθηκαν με προθυμία και ένας σωρός από χρυσαφικά συγκεντρώθηκε. Την άλλη μέρα, ο Δεσπότης και οι δημογέροντες πήγαν να συναντήσουν το έπαρχο και να του παραδώσουν τους θησαυρούς, εκείνος όμως εντυπωσιασμένος από την προσωπικότητα και την ακτινοβολία του Ιεράρχη δεν δέχτηκε να τους πάρει και αποχώρησε άπρακτος. Οι κάτοικοι απόδωσαν το θαύμα στον επίσκοπό τους. Ο Βασίλειος θέλησε να επιστρέψει τα κοσμήματα, δυσκολευόταν όμως μια και δεν γνώριζε ποιο είχε προσφέρει ο καθένας. Κάλεσε έτσι το προσωπικό της Μητρόπολης και τους παράγγειλε να φτιάξουν μικρές πίτες, τόσες, όσα και τα σπίτια της Καισάρειας και μέσα να βάλουν από ένα χρυσαφικό. Παράλληλα, ειδοποίησε τους πολίτες της Καισάρειας να περάσουν από τη Μητρόπολη για να τους δώσει από ένα αναμνηστικό για τη διάσωση της πόλης. Όλοι απόρησαν για το δώρο του Δεσπότη, όταν όμως επιστρέφοντας στα σπίτια τους θέλησαν να φάνε την πίτα, ανακάλυψε ο καθένας το χρυσαφικό που είχε προσφέρει. Από τότε, για να θυμούνται αυτό το γεγονός καθώς και τη σωτηρία της πατρίδας τους, καθιέρωσαν να φτιάχνουν κάθε χρόνο μια πίτα και μέσα να κρύβουν ένα τυχερό νόμισμα.
Σε όλα τα Πρωτοχρονιάτικα τραπέζια κόβεται η καθιερωμένη πίτα της ημέρας, η γνωστή μας βασιλόπιτα. Με το κόψιμο της πίτας οι παλιοί πίστευαν πως θα μάντευαν την τύχη που θα είχε την καινούρια χρονιά το σπιτικό κι οι νοικοκυραίοι του.
Η παράδοση λέει ότι όταν ο Άγιος Βασίλειος ήταν επίσκοπος στην Καισάρεια η πόλη κινδύνευσε από τον έπαρχο της Καππαδοκίας. Ο Βασίλειος κάλεσε τους άρχοντες και το λαό και τους είπε να δώσουν ότι πιο πολύτιμο είχαν από τα πλούτη και τα χρυσαφικά τους για να σώσουν την πόλη, μια και δεν είχαν δυνάμεις να την υπερασπίσουν. Όλοι ανταποκρίθηκαν με προθυμία και ένας σωρός από χρυσαφικά συγκεντρώθηκε. Την άλλη μέρα, ο Δεσπότης και οι δημογέροντες πήγαν να συναντήσουν το έπαρχο και να του παραδώσουν τους θησαυρούς, εκείνος όμως εντυπωσιασμένος από την προσωπικότητα και την ακτινοβολία του Ιεράρχη δεν δέχτηκε να τους πάρει και αποχώρησε άπρακτος. Οι κάτοικοι απόδωσαν το θαύμα στον επίσκοπό τους. Ο Βασίλειος θέλησε να επιστρέψει τα κοσμήματα, δυσκολευόταν όμως μια και δεν γνώριζε ποιο είχε προσφέρει ο καθένας. Κάλεσε έτσι το προσωπικό της Μητρόπολης και τους παράγγειλε να φτιάξουν μικρές πίτες, τόσες, όσα και τα σπίτια της Καισάρειας και μέσα να βάλουν από ένα χρυσαφικό. Παράλληλα, ειδοποίησε τους πολίτες της Καισάρειας να περάσουν από τη Μητρόπολη για να τους δώσει από ένα αναμνηστικό για τη διάσωση της πόλης. Όλοι απόρησαν για το δώρο του Δεσπότη, όταν όμως επιστρέφοντας στα σπίτια τους θέλησαν να φάνε την πίτα, ανακάλυψε ο καθένας το χρυσαφικό που είχε προσφέρει. Από τότε, για να θυμούνται αυτό το γεγονός καθώς και τη σωτηρία της πατρίδας τους, καθιέρωσαν να φτιάχνουν κάθε χρόνο μια πίτα και μέσα να κρύβουν ένα τυχερό νόμισμα.
