ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΑΣ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!!!!

  

Κάποτε τον πολύ παλιό καιρό συναντήθηκαν Η ΤΙΜΗ, Η ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ.Ηθελαν να δουν τι αξία έχουν και έτσι έπιασαν τη συζήτηση.

Αν συμβεί και χαθούμε πως θα ξανασυναντηθούμε;είπαν και τα τρία μαζι.

Α!!!!!!Αυτό είναι εύκολο τους απάντησε η ΦΩΤΙΑ.Ρίξτε τριγύρω μια ματιά και όπου δείτε καπνό,ελάτε να με βρείτε.Θα είμαι εκεί να σας περιμένω.Είμαι δυνατη εγώ.

Κι εγώ αποκρίθηκε το ΝΕΡΟ έχω φανερό τον τόπο όπου περνώ.Υπάρχει μόνο χλωρό λιβάδι και είναι δικό μου το σημάδι.Είμαι δυνατό και εγώ.

Γυρίζουν τότε και λένε στην Τιμή.

Εμείς σου φανερώσαμε τον τόπο που θα μας βρεις.Για πες μας και συ τον τρόπο που θα φανείς όταν σε χρειαστούμε.

Λέει λοιπόν ηΤΙΜΗ  και στους δύο.Εγώ αυτό μόνο  το σωστό σας συμβουλεύω.Ποτέ μη γελαστείτε και με αποχωριστείτε γιατί τότε θα καταλάβετε την αξία μου.
Προσέξτε καλά,γιατί αν γλιστρήσω μία φορά και δεν με πιάσετε σταθερά ,όσο και αν θα με γυρεύετε τον κόπο σας μόνο θα ξοδεύετε.

Η αξία μου είναι τόσο μεγάλη που δεν υπάρχει άλλη!!!!

1) Ο ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Τρέχοντας έφτασε στο κατώφλι ο νέος - Χρόνος, ενθουσιασμένος που οι άνθρωποι τον περιμένουν με λαχτάρα.

Εκεί στην είσοδο, λίγο πριν μπει, συναντά τον γέρο - Χρόνο που με κουρασμένα βήματα φεύγει από τη γη.

- Ε! γερο - Χρόνε! Σε βαρέθηκαν οι άνθρωποι και λένε αμάν και πότε θα φύγεις! Ενώ εμένα για δες; Με λαχτάρα περιμένουν να τους γεμίσω χαρά κι ευτυχία.

- Τον ίδιο ενθουσιασμό με σένα είχα κι εγώ όταν πριν 365 ημέρες έφτανα σε αυτό το κατώφλι. Όμως δεν ήξερα ούτε τις χαρές που μπορούσα να δώσω στους ανθρώπους, αλλά ούτε τις λύπες και τις συμφορές που θα τους έφερνα.

- Δεν ήσουνα ικανός να κάνεις πραγματικότητα τις ευχές των ανθρώπων ενώ εγώ έχω όλα εκείνα τα καλά για να τους χαρίσω το γέλιο και την ευτυχία. Για δες τους με τι ανυπομονησία με περιμένουν; Γιορτή κάνουν για τον ερχομό μου!

- Κι εγώ θαμπώθηκα όταν πέρασα αυτό το κατώφλι από τα λαμπερά φώτα και τα πυροτεχνήματα που πετούν κάθε τέτοια ημέρα όλοι εκείνοι που ζουν καλά. Όμως, δεν μπόρεσα να διακρίνω εκείνα τα φτωχικά σπίτια, που οι άνθρωποι δεν είχαν φως, που δεν είχαν να φάνε, γιατί συνηθίζουμε δυστυχώς, να βλέπουμε ότι λάμπει, ότι κάνει θόρυβο κι όχι όλα εκείνα που κρυμμένα, σκεπασμένα από το πέπλο της φτώχειας και της δυστυχίας δεν έχουν την δύναμη να κάνουν έστω μιαν ευχή. 

- Μα τι μου λες τώρα γερο - Χρόνε; Για κοίτα τη γη! Λάμπει απ' άκρη σ' άκρη! Που βλέπεις την δυστυχία; Ασφαλώς και τα μάτια σου έχουν πρόβλημα γιατί δεν θέλω να σκεφτώ πως τα λες όλα αυτά για να μου χαλάσεις την γιορτή.

- Μας μένουν νεαρέ μου και στους δυό μας λίγα λεπτά τόσο για να φύγω εγώ όσο και για να περάσεις εσύ αυτό το κατώφλι. Θάθελες λοιπόν να σε πάω μια βόλτα στις γειτονιές εκείνες που τα δυνατά φώτα δεν σου επιτρέπουν να τις δεις τώρα;

- Πάμε γερο - Χρόνε αν και πιστεύω πως δεν έχεις τίποτα να μου δείξεις.

Πιάνοντας ο γερο - Χρόνος από το χέρι τον νέο Χρόνο πέταξαν σε μια περιοχή όπου χιλιάδες μαύροι άνθρωποι σκελετωμένοι, κρυμμένοι μέσα σε άθλια καταλύματα, προσπαθούσαν να ζεσταθούν αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλο.

Πριν προλάβει να συνέλθει από την έκπληξη ο νέος Χρόνος, σκληροί άντρες αλλά κι αμούστακα παιδιά εισέβαλαν στην περιοχή και με τα όπλα τους άρχισαν να σκορπούν τον θάνατο σε μικρούς και μεγάλους, να βιάζουν μικρά κορίτσια και γυναίκες.

- Τι ...; τι γίνεται εδώ! Ποιοι τα κάνουν όλα αυτά! Πως υπάρχει τέτοια κακία! ψέλλισε ο νέος Χρόνος.

Ο γερο - Χρόνος δεν του απάντησε, τον έπιασε από το χέρι και τον πήγε πάνω σε ένα σαπιοκάραβο όπου εκατοντάδες εξαθλιωμένοι άνθρωποι ήταν στοιβαγμένοι στ' αμπάρια.

Το άγριο κύμα χτυπούσε αλύπητα το πλοίο και τα παγωμένα νερά της θάλασσας έμπαιναν στα αμπάρια απειλώντας να πνίξουν τους τρομοκρατημένους επιβάτες.

- Ποιοι είναι αυτοί; Γιατί ταξιδεύουν με αυτό το παλιοκάραβο κι όχι με εκείνο το ωραίο καράβι με τα πολλά φώτα και τις άνετες καμπίνες;

- Ψάχνουν να βρουν μια γωνιά, μια χώρα, στην οποία θα μπορέσουν να ζήσουν υποφερτά αυτοί και τα παιδιά τους. Τι λες νέε Χρόνε; Μπορείς εσύ να τους την δώσεις; Μπορείς να τους χαρίσει την ευτυχία που ζητούν;

Πριν απαντήσει ο νέος Χρόνος ο γέρο - Χρόνος τον πήρε και τον μετέφερε σε ένα κλειστό δωμάτιο εκεί όπου γυναίκες και παιδιά ήταν ριγμένοι στο πάτωμα.

Η πόρτα του δωματίου άνοιξε και μέσα μπήκε ένας άνδρας. Έπιασε ένα μικρό παιδί από το χέρι και το τράβηξε προς την πόρτα. Εκεί περίμενε ένας άνθρωπος που από την εμφάνισή του φαινότανε καθώς πρέπει.

- Αυτό είναι το εμπόρευμα. Νεφρά, καρδιά, μάτια κι ότι άλλο θέλεις τα έχει αυτό εδώ. Δώσε τα χρήματα και πάρ' το.

Ο νέος Χρόνος είχε μείνει άφωνος. Πριν προλάβει να συνέλθει ο άντρας ξαναμπήκε μέσα κι άρπαξε βίαια από τα μαλλιά μια γυναίκα. Την χτύπησε δυνατά στο πρόσωπο και σε όλο το σώμα και της είπε να ακολουθήσει έναν άλλον άντρα που περίμενε απ' έξω για να του ικανοποιήσει κάθε του επιθυμία.

- Αν δεν του κάνεις ότι σου πει, θα σε σκοτώσω! την απείλησε.

Κι αυτή κλαίγοντας, με σκυμμένο κεφάλι, έφυγε. Δεν είχε κανέναν να την υπερασπιστεί. Ούτε ακόμα κι αυτόν τον κύριο που την περίμενε έξω από την πόρτα με τα μάτια γεμάτα πάθος.

- Γερο - Χρόνε, έτσι ζουν οι άνθρωποι; Ο ένας εκμεταλλεύεται τον άλλον;

Ο γερο - Χρόνος τον έπιασε πάλι από το χέρι και τον μετέφερε σε μια σκοτεινή γειτονιά.

Δεκάδες νέοι, ζωντανοί - νεκροί, κρατώντας μια σύριγγα στο χέρι, προσπαθούσαν να ταξιδέψουν στον μαγικό τους κόσμο, να ξεφύγουν έστω και μ' αυτόν τον τρόπο από την σκληρή ζωή.

Πιο πέρα ο έμπορος ναρκωτικών άρπαζε από το στήθος ενός νέου τον χρυσό σταυρό για να του δώσει την δόση του.

- Πάρ' την ρεμάλι! Ο σταυρός είναι η αμοιβή μου αφού δεν έχεις χρήματα!

- Βιάσου! είπε ο γέρο Χρόνος στον νέο Χρόνο. Πάμε και κάπου άλλου πριν φύγω!

Έφτασαν σε ένα πλούσιο σπίτι. Στους τοίχους ήταν κρεμασμένοι πολύτιμοι πίνακες ενώ το παχύ χαλί σε έκανε να νοιώθεις πως περπατάς πάνω στα σύννεφα.

- Ευτυχώς! Με έφερες και σ' ένα σπίτι που οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι, είπε ο νέος Χρόνος.

Μπήκαν σε ένα δωμάτιο όπου άνθρωποι ήταν συγκεντρωμένοι πάνω από ένα κρεβάτι.

- Γιατρέ μου θα ζήσει το παιδί μου; ρώτησε κλαίγοντας μια γυναίκα.

- Δεν μπορώ να πω τίποτα κυρία μου. Μόνο ο Θεός ...;

- Γιατί να τύχει σε μένα αυτή η δυστυχία είπε κλαίγοντας η γυναίκα. Θα έδινα όλα μου τα πλούτη για να γίνει καλά το παιδί μου.

Ο γερο - Χρόνος έπιασε το χέρι του νέου Χρόνου λέγοντάς του:

- Πάμε τώρα στο τελευταίο μας σταθμό.

Έφτασαν σε μια φτωχογειτονιά όπου τα παιδιά, φορώντας παλιά ρούχα, έπαιζαν κυνηγητό.

Μπήκαν μέσα σε ένα από τα σπίτια. Η γυναίκα ήταν μπροστά από την κουζίνα ενώ ο άντρας καθότανε στο τραπέζι. Όλα ήταν φτωχικά, όμως ένοιωθες μια παράξενη ζεστασιά να σε πλημμυρίζει.

- Τι ετοιμάζεις γυναίκα για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι; είπε ο άντρας.

- Βράζω λίγο από το κριθαράκι που μας είχε μείνει. Ίσα - ίσα για να φάνε τα παιδιά. Θα βουτήξουν στο ζουμί μπαγιάτικο ψωμί και θα χορτάσουν. Αχ! πόσο τα λυπάμαι τα παιδιά μου! Τι μάνα είμαι εγώ που δεν έχω να τους πάρω ένα ρουχαλάκι, ένα παιχνίδι, να τους βάλω ένα πιάτο φαί! 

- Μη στεναχωριέσαι γυναίκα. Ο καινούργιος χρόνος θα μας τα φέρει καλύτερα. Εξ άλλου γιατί στεναχωριέσαι; Έχουμε ο ένας τον άλλο, μ' αγαπάς και σ' αγαπάω, έχουμε την πιο όμορφη οικογένεια! Αυτή μας η ευτυχία είναι καλύτερη από όλα τα πλούτη του κόσμου.

Ο νέος Χρόνος κοιτούσε αμήχανος. Δεν μπορούσε να καταλάβει την ευτυχία αυτών των ανθρώπων.

- Τι λες νέε Χρόνε. Θα μπορέσεις να κάνεις αληθινά ευτυχισμένους όλους τους ανθρώπους; είπε κοιτώντας τον βλοσυρά ο γερο - Χρόνος.

- Δεν μπορώ να ξέρω. Είναι τόσα πολλά και διαφορετικά τα προβλήματα των ανθρώπων.

- Εγώ πάντως φεύγοντας σου εύχομαι να τα καταφέρεις. Να γίνεις ο Χρόνος της Ευτυχίας, της Υγείας, της Ειρήνης, της Αγάπης για όλους τους ανθρώπους της γης. Στο εύχομαι ολόψυχα.

Ο γέρο Χρόνος έφυγε αφήνοντας τον νέο Χρόνο στο κατώφλι.

Ο κόσμος τραγουδούσε: «Πάει ο παλιός ο Χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά ...;»

Ο νέος Χρόνος πέρασε το κατώφλι ...

⭐ ΑΝΟΙΞΑ ΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 2022 ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ- ΦΙΛΕΣ.ΚΑΤΕΘΕΣΑ ΣΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΠΟΛΥ ΥΓΕΙΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ, ΧΑΡΑ.ΞΟΔΕΨΤΕΤΑ ΟΛΑ ΜΕ ΚΕΦΙ ΚΑΙ ΧΑΡΑ. ⭐ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ 

Κάποτε ένας μεγάλος μάγος έβαλε ένα αίνιγμα!!!

Απ ολα τα πραγματα του κόσμου,ποιο είναι το πιο μεγάλο και το πιο μικρό,το πιο σύντομο και το πιο μακρύ,το πιο διαιρετό και το πιο εκτεταμένο,το πιο παραμελημένο και το πιο ποθητό,που χωρίς αυτό τίποτα δεν μπορεί να γίνει ,που καταβροχθίζει τα ασήμαντα και ζωογονεί τα σημαντικά και μεγάλα;;;

Αλλοι είπαν ότι ήταν η Τύχη,άλλοι είπαν η Γη ,άλλοι το Φως.

Ο μεγάλος μάγος είπε πως ήταν ο Χρόνος!!!

Τίποτα δεν είναι πιο μεγάλο,αφού αυτός ειναι το μέτρο της αιωνιότητας.

Τίποτα δεν είναι πιο μικρό,αφού δεν μας φτάνει για τα σχέδιά μας.

Τίποτα δεν είναι πιο μακρύ,γι αυτόν που περιμένει.

Τίποτα δεν είναι πιο σύντομο,γι αυτόν που χαίρεται.

Ολοι οι άνθρωποι τον παραμελούν και όλοι λυπούνται όταν πάει χαμένος.

Τίποτα δεν γίνεται χωρις αυτόν!!!!!

✽•♥•.¸✽✽•♥•.¸✽ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΩΤΑ,ΟΙ ΓΙΡΛΑΝΤΕΣ,ΤΑ ΔΩΡΑ,ΤΑ ΓΕΛΙΑ,Η ΜΟΥΣΙΚΗ,ΤΟ ΓΙΟΡΤΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ.ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ.ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ,ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΑΣ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ!!!!✽•♥•.¸✽✽•♥•.¸✽

 

Να περάσετε όμορφα Χριστούγεννα!!!

Χαμένο μέσα στ άλλα δέντρα,μέσα στο πυκνό δάσος ήταν κάποτε και ένα  δέντρο αλλιώτικο...

Ηταν υπεραιωνόβιο με πολύ μεγάλο κορμό σαν σπίτι και κλαριά πελώρια που νόμιζες ότι ακουμπούσαν τα ουράνια το έλεγαν  ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ και όχι τυχαία.....Ήταν το δώρο των θεών στους ανθρώπους.

Οποιοσδήποτε μπορούσε να πάει εκεί και να κάνει οποιαδήποτε ευχή.Αν ζητούσε αυτό που ήθελε με όλη του την δύναμη,τότε το δέντρο ικανοποιούσε το αίτημα του.Στον κορμό του δέντρου υπήρχε μία πόρτα που οδηγούσε στο εσωτερικό του,εκεί που καποιος έπρεπε να περάσει μέσα και να κάνει την ευχή του.Πάνω όμως από την πόρτα,υπήρχε χαραγμένη  μια επιγραφή που λίγοι την πρόσεχαν ,ωστε να την διαβάσουν.Ετσι λίγοι την έβλεπαν.

Οι άνθρωποι βλέπετε ήταν τόσο αγχωμένοι που δεν σκέφτονταν τίποτα άλλο παρά μόνο την ευχή τους.Είχαν αγωνία να πραγματοποιηθεί η ευχή τους και τίποτα άλλο δεν τους ενδιέφερε.

Η επιγραφή έγραφε.ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΟΥ.

Είπαμε ότι το δέντρο πραγματοποιούσε όλες τις ευχές,οποιες και αν ήταν αυτές.Υπήραν άνθρωποι που ευχονταν υγεία,άλλοι προκοπή,άλλοι χρήματα,μερικοί ζήταγαν καλή δουλειά και άλλοι καλό σύντροφο.Υπήρχαν κάποιοι που ζητούσαν υγεία όχι για τον εαυτό τους,αλλά για καποιον άλλον,αλλά αυτή η ευχή είχε αρχίσει να σπανίζει.Όσο περνούσε ο καιρός σπάνιζαν οι ευχές για τους αλλους που είχαν ανάγκη.

Υπήρχαν τέλος......και αυτοί που ζήταγαν σαν ευχή να πάθουν κάτι κακό οι διπλανοί τους και το ζήταγαν με όλη τους την καρδιά.Ετσι πλήθαιναν αυτές οι ευχές και λιγόστευαν οι άλλες.

Το Δέντρο είχε μεγάλη δύναμη αλλά δεν είχε κρίση για τις ευχές.Μόνο τις πραγματοποιούσε.Ετσι πραγματοποιούσε και τις καλές και τις κακές ευχές των ανθρώπων.Δεν ήταν λάθος των θεών αυτό.Ετσι είχαν κάνει το δέντρο για να δοκιμάσουν τους ανθρώπους.Εδωσαν ένα σπάνιο δώρο αλλά ταυτόχρονα τους έστησαν και μία παγίδα.Ηθελαν να δουν με πιο τρόπο οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούσαν αυτό το ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ.Ηθελαν να δουν πως θα το χρησιμοποιούσαν.

Την τελευταία ημέρα που το δέντρο υπήρξε στο δάσος,χιλιάδες άνθρωποι πέρασν την πόρτα του για να κάνουν την ευχή τους.

Μπήκε μία μάνα που ευχήθηκε για την υγεία του παιδιού της,ένας φτωχός οικογενειάρχης ζήτησε λίγα χρήματα για να ταίσει τα παιδιά του,μία νεαρή ηθοποιός ζήτησε δόξα, ένας πολιτικός ζήτησε υπουργικό θώκο,ένας ματαιόδοξος ζήτησε  φήμη,'ενα μικρό παιδί ζήτησε ένα ποδήλατο........ μία πικρή κακιά γυναίκα που μπήκε ζήτησε δηλητήριο για να ποτίζει τους άλλους,.....μια άλλη πράσινη από τη ζήλεια της ζήτησε δύναμη για να φέρει την καταστροφή σε καποιον άνθρωπο....κάποιος άλλος που δεν ήξερε τι είναι η αγάπη ζήτησε να μπορεί να την καταστρέψει και να την εξαφανίσει.Ένας τέταρτος ευχήθηκε να μπορεί να λέει τα περισσότερα ψέμματα και να γίνονται πιστευτά απ όλους.Ενας δολοφόνος ζήτησε αφθονία θυμάτων,και ένας κλέφτης παρακαλούσε να εξαφανιστούν οι κλειδαριές και τα λουκέτα από παντού.Ενας απόλυτα κακός ζήτησε να παραμείνει έτσι για όλη του την ζωή.

Και το ΔΕΝΤΡΟ εισάκουσε τις ευχές όλων .Καλών και κακών.Δικαίων και αδίκων,γιατί έτσι ήταν φτιαγμένο να πραγματοποιεί όλες τις ευχές.

Οι Θεοί θύμωσαν όμως και οργίστηκαν με τους ανθρώπους και όλα αυτά που ζητούσανΕίδαν ότι οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διαχειριστούν αυτό το σπάνιο δώρο και ήταν αντάξιοι του.Ετσι έστειλαν πολλούς κεραυνούς και το έκαψαν Ετσι το ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ έπαψε να υπάρχει.

Μόνο την τελευταία στιγμή,μια νεαρή μικρή και όμορφη θεά,εκείνη που είχε το πιο όμορφο γέλιο απ όλους,πρόλαβε να σώσει ένα μικρό τρυφερό κλαράκι  του δέντρου..Οταν σταμάτησαν οι κεραυνοί,κατέβηκε στο δάσος ....βρήκε ένα ξέφωτο που το έλουζε ο ήλιος και φύτεψε το κλαράκι της.

Το πότισε με το γέλιο της και την αγάπη της και το κλαράκι βλάστησε και έβγαλε ρίζες.......

Ετσι ένα καινούριο ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ άρχισε ξανά να μεγαλώνει μέσα στο δάσος.Βέβαια θα περάσουν πολλά πολλά χρόνια μέχρι να μεγαλώσει ,και το κλαράκι να γίνει θεόρατο δέντρο ώστε να μπορεί να πραγματοποιεί τις ευχές των ανθρώπων.

Η θεά με το πιο όμορφο γέλιο,πίστευε πως μέχρι να περάσουν τα χρόνια και να μεγαλώσει το δέντρο,η ανθρωπότητα θα είχε μάθει το μάθημά της  και οι άνθρωποι θα συνειδητοποιούσαν ότι οι ευχές πραγματοποιούνται μόνο με τη δύναμη της αγάπης και της πίστης. Της αγάπης για όλους τους ανθρώπους και της πίστης σε αυτούς.

Εσείς έχετε ακούσει για το Wish Tree

Να χαμογελάτε.

Κάποτε για Χριστουγεννιάτικο δώρο αγόρασα ένα πανάκριβο τάφο στη πεθερά μου,είπε κάποιος σε έναν φίλο του.

Τον επόμενο όμως χρόνο δεν της αγόρασα άλλο δώρο.Οταν μέ ρώτησε γιατί,της είπᨨΑφού δεν χρησιμοποίησες ακόμα το δώρο που σου έκανα πέρυσι.

  

25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ.ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ.

Στις 25 Μαρτίου γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, που είναι μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανοσύνης.
Γιορτάζουμε την αναγγελία της χαρμόσυνης είδησης, που έφερε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγία, ότι μέσω αυτής θα ενσαρκωθεί ο Υιός του Θεού: «Ιδού νυν ευαγγελίζομαι χαράν μεγάλην» της είπε ο Αρχάγγελος.

Η 25η Μαρτίου είναι επίσης και Εθνική Γιορτή για την Ελλάδα, η οποία καθιερώθηκε με το διάταγμα 980, στις 15 Μαρτίου 1938.
Τιμούμε τους ήρωες της Επανάστασης του 1821. Αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους ώστε η Ελλάδα να είναι μία ελεύθερη χώρα.

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1932 Η ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΚΑΝΤΗΛΙΟΥ ΤΗΣ ΑΓ ΛΑΥΡΑΣ ΑΝΑΨΕ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019 Η ΙΔΙΑ ΦΛΟΓΑ ΚΑΙΕΙ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.
ΜΙΚΡΗ.ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΦΛΟΓΑ,ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΤΟΣΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ,ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑ ΑΝ ΚΑΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΛΟΓΑ ΤΩΝ ΑΚΟΙΜΗΤΩΝ ΙΔΑΝΙΚΩΝ ΤΟΥ.

25η ΜΑΡΤΙΟΥ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ)Αρ.Βαλαωρίτης

ΜΕ ΜΙΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ,ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΕΡΙΑΖΟΥΝ,
ΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΕΜΕΙΝΑΝΕ ΒΟΥΒΟΙ,ΠΑΡΑΛΥΤΟΙ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ,
ΜΙΑ ΦΛΟΓ ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ…ΑΚΟΥΟΝΤΑΙ ΨΑΛΜΟΙ ΚΑΙ ΜΕΛΩΔΙΑ..
ΠΕΤΑΕΙ ΕΝ ΑΣΤΡΟ..ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΜΠΡΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ.
ΧΑΙΡΕ ,ΤΗΣ ΛΕΕΙ,ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΕ,ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ,ΧΑΙΡΕ!
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΣΕ.ΧΑΙΡΕ,ΜΑΡΙΑ ΧΑΙΡΕ!

ΕΠΕΡΑΣΑΝ ΧΡΟΝΟΙ ΠΟΛΛΟΙ..ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΑΝ ΕΚΕΙΝΗ
ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ ΠΑΛΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ..ΣΤΗΝ ΕΡΜΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΚΛΙΝΗ
ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ,ΟΛΑΡΦΑΝΗ,ΧΛΩΜΗ ΚΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ,
ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΠΑΝΤΑ ΤΗΚΕΤΑΙ ,ΣΤΕΝΑΖΕΙ ΑΛΥΣΩΜΕΝΗ,
ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΤΑΡΑΓΑ,ΣΚΟΤΑΔΙ ΟΛΟΓΥΡΑ ΤΗΣ.
Η ΚΑΤΑΦΡΟΝΙΑ,Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΕΠΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΗΣ.

ΤΡΕΜΕΙ ΜΕ ΜΙΑΣ Η ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΠΛΑΤΗ Η ΘΥΡΙΔΑ
ΦΕΓΓΕΙ ΚΙ ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑ ΕΝ ΑΣΤΡΟ,ΜΙΑΝ ΑΧΤΙΔΑ,
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΣΤΑΘΗΚΕ,ΔΙΠΛΩΝΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ….
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΣΕ,ΕΛΛΑΣ ΑΝΑΣΤΑ,ΧΑΙΡΕ!!
__________________________________________________

TI HTAN TO EIΚΟΣΙΕΝΑ;

ΚΑΙ ΠΩΣ;

ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ!

ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ!

Ο ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΕΙ ΠΩΣ!

ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ 21 ΟΥ ΑΙΩΝΑ

ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΝΤΕΝΑ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΕΙ,

ΣΕ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ!...

✽•♥•.¸✽✽•♥•.¸✽ΑΣ ΥΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΜΗΝΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ!!!ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ!!!✽•♥•.¸✽✽•♥•.¸✽

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΑΡΤΗ!!!!ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ

 ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ!!!

✽•♥•.¸✽.✽•♥•.¸✽.✽•♥•.¸✽.✽•♥•.¸✽.✽•♥•.¸✽.✽•♥•.¸✽.

 

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ    

Ένας γέροντας είδε έναν σκορπιό να πνίγεται και προσπάθησε να τον σώσει,τραβώντας τον από το νερό.Μόλις όμως τον έβγαλε ,ο σκορπιός τον τσίμπησε,και ο πόνος ήταν οξύς ,και ο Γέροντας τον άφησε μονομιάς,με αποτέλεσμα ο σκορπιός να ξαναπέσει στο νερό και να κινδυνεύει να πνιγεί.

Ο Γέροντας ξαναπροσπάθησε να τον βγάλει αλλά ο σκορπιός τον τσίμπησε και  πάλι.

Ενας υποτακτικός που είδε αυτή τη σκηνή πλησίασε και του είπε "Με συγχωρείτε γέροντα αλλά δεν έχετε αντιληφθεί ότι κάθε φορά που προσπαθείτε να σώσετε το σκορπιό,αυτός σας τσιμπάει; Γιατί προσπαθείτε να τον σώσετε;

Ο Γέροντας απάντησε"Αυτός είναι ο σκοπός του.Αυτή είναι η φύση του  ,να τσιμπάει και αυτό δεν αλλάζει.Η φύση όμως η δική μου είναι να βοηθώ.Στη συνέχεια ο γέροντας με τη βοήθεια ενός φύλλου εβγαλε έξω το σκορπιό και τον έσωσε.

Στράφηκε κατόπιν προς τον μαθητή του και του είπε" Μην αλλάξεις τη φύση σου αν κάποιος σου προξενήσει μεγάλο πόνο, απλά πάρε τα μέτρα σου,επειδή οι άνθρωποι είναι μάλλον πάντα αχάριστοι στο καλό που τους γίνεται.Αλλά αυτό δεν είναι λόγος να σταματήσεις να το κάνεις και να νεκρώσεις την αγάπη που βρίσκεται μέσα σου.

Κάποιος κυνηγά την ευτυχία, άλλοι τη δημιουργούν.Να ανησυχείς περισσότερο για τη συνείδησή σου παρά για τη φήμη σου. Επειδή η συνείδησή σου είναι αυτό που είσαι,ενώ η φήμη σου είναι αυτό που σκέφτονται οι άλλοι  για σένα. Οταν η ζωή σου παρουσιάζει χίλιους λόγους να κλαις,δείξε ότι έχεις χίλιους λόγους για χαμογελάς.....

Ωρα για χαμόγελα

H γυναίκα είναι στο κατώφλι του θανάτου. Ζητάει από τα εφτά παιδιά της να βγούν έξω απο το δωμάτιο και να την αφήσουν για λίγο μόνη με τον άντρα της. Του ψιθυρίζει με μεγάλη προσπάθεια:

Θ'ελω να σου εξομολογηθώ κάτι....

Ναι;;

Ξέρεις.......ο πατέρας του  έβδομου παιδιού μας,του Γιωργάκη......

Τι;;;;;;;ο Γιωργάκης δεν είναι δικός μου;;;

Όχι, μην ανησυχείς για αυτόν.Αυτός  ΕΙΝΑΙ δικός σου.......

    

🌻🌻 ΟΜΟΡΦΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΟΝΕΙΡΑ !!!!🌻🌻

 Είχα πολύ καιρό να περάσω από το μπλοκόσπιτό μου και είπα να μπω για να σας ευχηθώ.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ  με υγεία και όλα τα καλά.

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ !!!!

Ο Θεός δημιούργησε όλον τον κόσμο,και την έβδομη μέρα σκέφτηκε ότι είχε τελειώσει το έργο του.Κάθισε κάτω από ένα δέντρο για να ξεκουραστεί.Ξαφνικά θυμήθηκε ότι είχε παραλείψει να κάνει κάτι.

Δεν είχε δημιουργήσει τίποτα για την υπομονή και δεν ήξερε που να βρει το πιο κατάλληλο μέρος για να τη βάλει.Ο Θεός άρχισε ν αναρωτιέται τι πρέπει να κάνει.

Πρώτα απ όλα αποφάσισε να προικίσει με αυτήν το νερό,και έτσι έκανε αλλά το νερό δεν άντεξε και στέγνωσε.

Τότε ο Θεός προσπάθησε να προικίσει με υπομονή το δέντρο,αλλά το δέντρο βάρυνε πολύ,λύγισε και  σάπισαν και έσπασαν τα κλαδιά του.

Επειτα ο Θεός πήγε στον βράχο και του είπε " Βράχε σου δίνω τη δύναμη της υπομονής "αλλά ο βράχος δεν άντεξε το βάρος και έσπασε και διαλύθηκε σε πέτρες και άμμο.

Τελικά κατάλαβε ο Θεός ότι έπρεπε να δώσει την  υπομονή μόνο στον άνθρωπο που τότε  ζούσε στον παράδεισο.Ετσι έκανε λοιπόν και ο άνθρωπος πόνεσε πολύ και βόγκιξε από απελπισία και βάσανα και αναστέναξε αλλά τελικά άντεξε και σηκώθηκε.

Από τότε οι άνθρωποι μπορούν ν αντέχουν περισσότερα από το νερό,το δέντρο ή τον βράχο και να υπομένουν.

😃 ΩΡΑ ΓΙΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ !!!😃

Μια μέρα μια παχιά κυρία πηγαίνει σ ενα φαρμακείο για να ζυγιστεί.Μαζί της μπαινει και ένας κύριος ο οποίος της λέει "Σας κάνω  93 κιλά κυρία "

Εκείνη χωρίς να του απαντήσει,ανεβαίνει στη ζυγαριά και με έκπληξη βλέπει οτι γραφει ακριβώς 93 κιλά.Η κυρία εντυπωσιασμένη τον ρωτά ¨Μα πως το βρήκατε; Είναι η δουλειά μου ξέρετε της απαντά εκείνος.Ααααααα κατάλαβα.Σιγουρα είστε γιατρός.

Οχι Αγελαδοτρόφος είμαι!!!!