Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ!!



Μια φορά, ο Ήλιος κι ο Βοριάς έπιασαν μια μεγάλη συζήτηση για το ποιος από τους δυο ήταν ο δυνατότερος.
- Εγώ, έλεγε ο Ήλιος.
- Όχι, εγώ, έλεγε ο Βοριάς.
Κι είχαν τόσο πείσμα, ώστε κανένας τους δεν υποχωρούσε μπροστά στον άλλον.
Έτσι όμως, δεν έβγαινε συμπέρασμα, ούτε θα 'βγαινε ποτέ, τόσο πεισματάρηδες που ήταν κι οι δυο τους.
- Σου προτείνω ένα στοίχημα! είπε τέλος ο Βοριάς.
- Τι στοίχημα; ρώτησε ο Ήλιος.
- Να διαλέξουμε στην τύχη έναν άνθρωπο κι όποιος από τους δυο μας καταφέρει και τον γδύσει, εκείνος θα 'ναι ο δυνατότερος .
- Το δέχομαι το στοίχημα! είπε ο Ήλιος.
Σε λίγο, φάνηκε στον κάμπο ένας άνθρωπος, που πήγαινε ολομόναχος.
Άρχισε τότε, ο Βοριάς, να φυσάει δυνατά.
Ο διαβάτης έσκυψε το κεφάλι του και σταύρωσε τα χέρια του, πάνω στο στήθος, για να προφυλαχτεί από τον αέρα.
Ο Βοριάς φύσηξε πιο δυνατά κι ο διαβάτης, κούμπωσε το ρούχο του κι επειδή ο Βοριάς δυνάμωνε το φύσημά του, ο καημένος ο άνθρωπος έβγαλε μια μάλλινη κουβέρτα, που την κουβαλούσε σ' ένα σακί, και τυλίχτηκε μ' αυτήν, για να μην ξεπαγιάσει.
Όσο πιο δυνατά φυσούσε ο Βοριάς, τόσο πιο σφιχτά τυλιγότανε στην κουβέρτα του ο διαβάτης.
Στο τέλος, ο Βοριάς βαρέθηκε κι έπαψε να φυσάει. Γύρισε στον Ήλιο και του είπε:
- Η σειρά σου τώρα να δοκιμάσεις να τον γδύσεις.
Ο Ήλιος πρόβαλε στον ουρανό, μόλις σταμάτησε να φυσάει ο Βοριάς, κι αμέσως ο διαβάτης έβγαλε από πάνω του την κουβέρτα και την έβαλε στο σακί.
Δυνάμωσε τη λάμψη του ο 'Ηλιος κι ο διαβάτης ξεκούμπωσε το ρούχο του.
Αλλά ο Ήλιος δυνάμωνε όλο και πιο πολύ τη λάμψη του κι ο διαβάτης, που είχε αρχίσει να ιδρώνει, άρχισε να βγάζει ένα-ένα τα ρούχα του, ώσπου, στο τέλος απόμεινε ολόγυμνος και κοιτούσε δεξιά κι αριστερά, μήπως δει κανένα δέντρο για να πάει να ξαπλώσει στον ίσκιο του.
Επειδή όμως δεν έβρισκε δέντρο, έπεσε στο ποτάμι, που περνούσε εκεί κοντά κι έμεινε στο νερό, ώσπου ο Ήλιος, σιγά-σιγά, λιγόστεψε τη λάμψη του.
- Εσύ είσαι ο δυνατότερος! παραδέχτηκε ο Βοριάς, αποχαιρετώντας τον Ήλιο।


____________________________________________

Το λιοντάρι και το ποντίκι

Μια φορά ένα λιοντάρι κοιμότανε στη σπηλιά του. Είχε φάει αποβραδίς, ένα βόδι ολόκληρο, είχε πιει μπόλικο νερό και τώρα είχε βυθιστεί στον ύπνο κι έβλεπε όνειρα λιονταρίσια.

Ξαφνικά, ένιωσε στον ύπνο του πως κάτι το γαργαλούσε, σαν να περπατούσε κάποιος – πολύ ελαφρά είν’ αλήθεια – πάνω στο κορμί του. Άνοιξε τα μάτια του και τι να δει: ήταν ένα ποντίκι!

Θύμωσε τότε το ποντίκι που ένα τόσο ταπεινό και μικρούλικο ζωάκι τόλμησε να του χαλάσει την ησυχία του κι αρπάζοντάς το με το πόδι του, ετοιμάστηκε να το χάψει.

Αλλά το ποντίκι άρχισε να το παρακαλάει κλαίγοντας:

  1. Άφησέ με βασιλιά μου να ζήσω κι εγώ μπορεί μια μέρα να σου ξεπληρώσω την καλοσύνη που θα μου κάνεις.

Το λιοντάρι, που ήτανε πια χορτάτο και δεν μπορούσε να φάει ούτε έναν ποντικό, γέλασε με τα λόγια που άκουσε και είπε:

  1. Σου χαρίζω τη ζωή, μόλο που ποτέ δε θα μπορούσες εσύ να με βοηθήσεις!

Κάποτε όμως το λιοντάρι έπεσε σ’ ένα λάκκο – παγίδα που είχαν ανοίξει κάποιοι κυνηγοί, κι εκείνοι του έδεσαν τα πόδια με χοντρά σκοινιά και το άφησαν για να πάνε στο χωριό τους να φέρουν κι άλλους ανθρώπους, να τους βοηθήσουν, για να το κουβαλήσουν, επειδή ήταν πολύ βαρύ.

Ύστερα από λίγη ώρα, έτυχε να περνάει από εκεί ο ποντικός και άκουσε βογκητά.

Κατέβηκε τότε στο λάκκο, είδε το δεμένο λιοντάρι και το γνώρισε.

  1. Κάποτε μου χάρισες τη ζωή, του είπε. Τώρα θα σου ξεπληρώσω την καλοσύνη σου και θα σε ελευθερώσω.
  2. Εσύ θα με ελευθερώσεις; Ρώτησε απορώντας το λιοντάρι. Πώς είναι δυνατό;
  3. Τώρα θα δείς είπε το ποντίκι.

Κι άρχισε, με τα σουβλερά του δόντια, να ροκανίζει τα χοντρά σκοινιά, που έδεναν τα πόδια του λιονταριού.

Ύστερα από τρεις-τέσσερις ώρες, τα σκοινιά ήταν κομμένα και το λιοντάρι μπόρεσε, μ’ ένα πήδημα, να βγει από το λάκκο – παγίδα.

Δεν έφυγε όμως αμέσως, γιατί περίμενε να σκαρφαλώσει και το ποντίκι απάνω, μια που κι αυτό δεν μπορούσε να βγει μ’ ένα πήδημα.

  1. Σ’ ευχαριστώ πολύ! Του είπε συγκινημένο το λιοντάρι.
Σου είχα υποσχεθεί πως θα ξεπλήρωνα την καλοσύνη που μου έκανες, και κράτησα την υπόσχεσή μου, αποκρίθηκε το ποντίκι. Τότε γέλασες μαζί μου, γιατί δεν πίστευες πως εγώ, ένα μικρό και αδύνατο ποντίκι, θα μπορούσα να βοηθήσω εσένα, το βασιλιά των αγριμιών. Πρέπει να ξέρεις, όμως, πως κι οι πιο αδύνατοι μπορούν να ξεπληρώσουν το καλό που κάνουν οι δυνατότεροί τους.
___________________________________________________________________

18 σχόλια:

karkinos7 είπε...

''Πρέπει να ξέρεις, όμως, πως κι οι πιο αδύνατοι μπορούν να ξεπληρώσουν το καλό που κάνουν οι δυνατότεροί τους.''
Το ηθικό δίδαγμα για όλους δυνατούς και αδυνάτους!!!
Την Καλησπέρα μου!!!

Hfaistiwnas είπε...

Όμορφα! Γνωστοί και οι δύο! Για τα ηθικά διδάγματα!
Καλό ΠΣΚ!!!

musicbug είπε...

Latremenos mou o Aiswpos, ton diavaza san trelos otan imoun paidi kai panta me enthousiazan oi istories tou kathws kai ta minimata pou mou pernousan.
Kalo apogevma

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αχ skroytzako μου μου θυμησες τα παιδικα μου χρονια!!!

πολυ μου αρεσαν οι μυθοι!
να εισαι καλα!

φιλακια σου πολλα!!!

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

...και η πρώτη ιστορία όμορφη αλλά η δεύτερη άκρως διδακτική.

Καλό απόγευμα.

ΦΟΥΛΗ είπε...

χιλιοακουσμένες και αγαπημένες ιστορίες!! καλησπέρα σκρουτζάκο

Βάσσια είπε...

Παιδικές αναμνήσεις, που τώρα διαβάζοντας τα ξανά αποκτούν και ενήλικο νόημα.

Καλησπέρα Σκρουτζάκο
:-)

eirini katsa είπε...

Πολλές καλησπέρες SKPOYTZAKO!!!
Παιδικές αναμνήσεις....
Τί μου θύμισες!!!
Μου τους διάβαζαν,τους άκουγα από κασέτες...
Ηταν πολύ ωραίοι!!!
Να'σαι καλά φίλε!!!
:)

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Πολύ όμορφες και διδακτικές οι ιστορίες σου!!!! Φιλιά γλυκιέ μου!!!!!

~reflection~ είπε...

Εναλλακτικός τίτλος:

Έλα να γίνουμε για λίγο παιδιά

Εγινα..
σ'ευχαριστω τσιγγουνακο...
πολύτιμη ενθύμιση...

Τα φιλιά μου... αφοσιωμενα στις διδαχες...

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

καλημερα φιλε μου καλε με τις ωραιες ιστοριες σου..

Phivos Nicolaides είπε...

ΟΧΙ! Να μην του θυμηθούμε... δεν συμφέρει στην καλοπέρασή μας και το βόλεμά μας... Καλό σαββατοκυρίακο!

evelina είπε...

αχχχχ βρε σκρουτζάκο πόσα χρόνια με γύρισες πίσω . Αίσωπος απο τους καλύτερους...καλό σ/κ

http://mesaekso-catherine.blogspot.com/ είπε...

Πολύ όμορφο Σαββατιάτικο πρωινό με ένα(δύο)παραμυθάκια!
Να είσαι καλά Skroytzako. Να περάσεις όμορφο Σαββατοκύριακο

ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ είπε...

καλό Σ/Κ

Eva F. είπε...

Οι μύθοι του Αισώπου πάντα κάτι όμορφο κρύβουν!!!
Πάντα ένα όμορφο δίδαγμα έχουν να μας πουν...
Καλή Κυριακή και καλή εβδομάδα Σκρουτζάκο μου!

fresco είπε...

πέρασε αν θες από το λημέρι μου... έχει "το μέτρημα πριν το τέλος"...

Skouliki είπε...

αυτο με το κολυμβητηριο πολυ γελιο

φιλακια καλη εβδομαδα :)