ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.ΤΟ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΟ ΦΙΔΙ!!!

Το χρωματιστό φίδι - Παραμύθι Από Τη Βενεζουέλα

Στα πολύ παλιά χρόνια, τα φτερά όλων των πουλιών του κόσμου ήταν σκέτα γκρίζα, χωρίς ούτε ένα χρωματιστό πούπουλο ανάμεσά τους. Δεν τα ενοχλούσε όμως που ήταν γκρι. Ώσπου μια μέρα, ένας κορμοράνος, συνάντησε ένα νεκρό φίδι που κείτονταν στο νερό, στην άκρη μιας λίμνης. Ήταν ένα φίδι σαν ουράνιο τόξο, με πολλά φωτεινά χρώματα σε λαμπερές αποχρώσεις. Ο κορμοράνος πήδηξε μέσα στο νερό και τράβηξε το φίδι στην ακτή με το ράμφος του. "Κοίτα τι βρήκα", είπε σ΄έναν σπίνο, που είχε σταματήσει για να ξεδιψάσει στην όχθη της λίμνης. "Πρέπει να έπεσε από τον ουρανό". Ο σπίνος πλησίασε χοροπηδώντας για να ρίξει μια προσεκτική ματιά στο φίδι. "Τι υπέροχα χρώματα", αναστέναξε. "Αν είχα έστω κι ένα από αυτά τα χρώματα στα φτερά μου, θα έμοιαζα με βασιλιά".
"Κοίτα!" είπε με έκπληξη ο κορμοράνος. "Λίγο κίτρινο από το φίδι ξέβαψε πάνω στο στήθος σου. Έχεις δίκιο, μοιάζεις με βασιλιά τώρα".
Ο σπίνος σταμάτησε λίγο για να θαυμάσει το είδωλό του στο νερό και μετά πέταξε ψηλά στον ουρανό, τιτιβίζοντας καθώς πετούσε, "Κοιτάξτε με! Κοιτάξτε με! Δεν είμαι πια γκρίζος!".
Σε χρόνο λιγότερο απ'όσο χρειάζεται ένα πρωινό λουλούδι ν'ανθίσει, οι όχθες της λίμνης γέμισαν από πουλιά κάθε σχήματος και μεγέθους.
"Δώσε μου λίγο χρώμα!"
"Εγώ θέλω να γίνω μπλε!"
"Εγώ θέλω να γίνω πράσινος!"
Η ίβιδα άρπαξε λίγο πορφυρό. Κάποια πουλιά πάλευαν μεταξύ τους για το χρυσαφί χρώμα.Ο παπαγάλος πρόλαβε και πήρε λίγο πράσινο και πορτοκαλί. Το νυχτοπούλι βολεύτηκε με λίγο καφετί, ενώ ο ερωδιός καλύφτηκε με ένα εκτυφλωτικό λευκό. Ο σπίνος εντόπισε τον κορμοράνο λίγο παραπέρα, σε μια άκρη, γκρίζο όπως πάντα.
"΅Εσύ δε θα πάρεις χρώματα?" ρώτησε ο σπίνος μπερδεμένος. "Στο κάτω κάτω της γραφής, εσύ βρήκες το χρωματιστό φίδι".
"Θα πάρω μόλις τελειώσουν όλοι οι άλλοι. Δε μου αρέσουν αυτές οι φασαρίες".
Ο σοφός κορμοράνος περίμενε υπομονετικά, ώσπου έφυγαν όλοι οι άλλοι, τσιρίζοντας με ενθουσιασμό και επιδεικνύοντας το καινούργιο χρώμα τους. Ύστερα κοίταξε καλά το φίδι. Δεν είχαν μείνει πολλά χρώματα, στην πραγματικότητα λίγες μόνο κηλίδες από λευκό που δεν μπόρεσε να πάρει ο ερωδιός.
"Έχασες την ευκαιρία", είπε θλιμένα ο σπίνος. "Ίσως θα έπρεπε να είχες διαλέξει το αγαπημένο σου χρώμα πριν πεις σε όλους τους άλλους για το φίδι".
"Μια χαρά θα βολευτώ και με το άσπρο", είπε ο κορμοράνος. "Έπειτα, δεν είναι τα χρώματα που κάνουν το πουλί, αλλά οι σκέψεις και οι πράξεις του".
Ο σπίνος είδε τον κορμοράνο να φτερουγίζει μακρυά και θαύμασε τη σοφία του. Υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι θα προσπαθούσε ν' ακολουθήσει το παράδειγμα του κορμοράνου. Παρ' όλα αυτά, ήταν ακόμη κατενθουσιασμένος με το ολοκαίνουριο κίτρινο στήθος του.
Από τότε, τα δάση της Βενεζουέλας είναι γεμάτα με πανέμορφα χρωματιστά πουλιά, όμως ο ευγενικός κορμοράνος είναι ακόμη γκρίζος, με λίγες μόνο κηλίδες λευκού στα φτερά του..