ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΠΗΓΑΔΙΩΝ!!!!

ΠΕκείνη την πόλη δεν την κατοικούσαν άνθρωποι, όπως όλες τις άλλες πόλεις του πλανήτη.
Σ’ εκείνη την πόλη κατοικούσαν πηγάδια. Πηγάδια ζωντανά … αλλά πηγάδια.
Τα πηγάδια διέφεραν μεταξύ τους όχι μόνο ως προσ τον τόπο όπου είχαν ανοιχτεί, αλλά και ως προς το στόμιο (το άνοιγμα που τα συνέδεε με τον εξωτερικό κόσμο).
Υπήρχαν πηγάδια ευκατάστατα και πολυτελή, με στόμιο από μάρμαρο και όμορφα μέταλλα, πηγάδια ταπεινά από τούβλα και ξύλο, κι άλλα πιο φτωχά, απλές γυμνές τρύπες που ανοίγονταν στη γη.
Η επικοινωνία μεταξύ των κατοίκων της πόλης γινόταν από στόμιο σε στόμιο, και οι ειδήσεις έφταναν γρήγορα απ’ άκρη σ’ άκρη.
Μια μέρα, έφτασε στην πόλη μια «μόδα» που μάλλον είχε γεννηθεί σε κάποιο ανθρώπινο χωριό.
Η νέα ιδέα ήταν ότι κάθε ζωντανό όν που εκτιμούσε τον εαυτό του θα έπρεπε να φροντίζει πολύ περισσότερο το εσωτερικό παρά το εξωτερικό. Το σημαντικό δεν ήταν η επιφάνεια, αλλά το περιεχόμενο.
Έτσι έγινε, και τα πηγάδια άρχισαν να γεμίζουν με αντικείμενα.
Μερικά γέμισαν με κοσμήματα, χρυσά νομίσματα και πολύτιμες πέτρες. Άλλα, πιο πρακτικά, γέμισαν με ηλεκτρικές συσκευές και μηχανές. Μερικά άλλα επέλεξαν την τέχνη και γέμισαν με πίνακες ζωγραφικής, πιάνα με ουρά και εξεζητημένα μεταμοντέρνα γλυπτά. Τέλος, τα διανοούμενα γέμισαν με βιβλία, ιδεολογικά μανιφέστα και εξειδικευμένα περιοδικά.
Πέρασε ο καιρός. Τα περισσότερα πηγάδια γέμισαν σε τέτοιο σημείο, ώστε τίποτ’ άλλο δεν χωρούσε.
Τα πηγάδια δεν ήταν όλα ίδια, οπότε κάποια συμβιβάστηκαν, ενώ άλλα σκέφτηκαν πως έπρεπε να κάνουν κάτι για να συνεχίσουν να συσσωρεύουν πράγματα στο εσωτερικό τους …
Ένα απ’ αυτά έκανε την αρχή. Αντί να συμπιέζει το περιεχόμενο, σκέφτηκε να αυξήσει τη χωρητικότητά του διευρύνοντας το χώρο του.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, κι άρχισαν και τα υπόλοιπα να μιμούνται την καινούργια ιδέα. Όλα τα πηγάδια
δαπανούσαν μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους για να επεκταθούν και ν’ αποκτήσουν περισσότερο χώρο στο εσωτερικό τους.
Ένα πηγάδι, μικρό κι απόκεντρο, άρχισε να βλέπει τους συντρόφους του να επεκτείνονται χωρίς μέτρο. Σκέφτηκε ότι αν συνέχιζαν να διευρύνονται με αυτόν τον τρόπο, σύντομα θα μπέρδευαν τα όριά τους και το κάθε ένα θα έχανε την ταυτότητά του …
Ίσως, ξεκινώντας από αυτήν την ιδέα, σκέφτηκε ότι ένας διαφορετικός τρόπος για να αυξήσει τη χωρητικότητά του ήταν να μεγαλώσει όχι φαρδαίνοντας, άλλα βαθαίνοντας. Να επεκταθεί σε βάθος αντί για πλάτος. Σύντομα συνειδητοποίησε ότι όλα όσα είχε στο εσωτερικό του έκαναν αδύνατη την εργασία της εκβάθυνσης. Αν ήθελε να γίνει πιο βαθύ, όφειλε να ξεφορτωθεί ολόκληρο το περιεχόμενό του …
Στην αρχή, το κενό το τρόμαξε. Αλλά αργότερα, όταν είδε ότι δεν είχε άλλη επιλογή, το έκανε.
Χωρίς τίποτα στην κατοχή του, το πηγάδι άρχισε να βαθαίνει, ενώ τα υπόλοιπα άρπαζαν τα αντικείμενα που είχε πετάξει …
Μια μέρα, κάτι ξάφνιασε το πηγάδι που μεγάλωνε προς τα κάτω. Κάτω, πολύ κάτω, πολύ στο βάθος … βρήκε νερό!
Ποτέ πριν άλλο πηγάδι δεν είχε ξαναβρεί νερό.
Το πηγάδι ξεπέρασε την έκπληξή του κι άρχισε να παίζει με το νερό καταβρέχοντας τα τοιχώματά του, πιτσιλώντας το στόμιό του και, τέλος, βγάζοντας το νερό προς τα έξω.
Η πόλη δεν είχε ποτέ βραχεί από τίποτ’ άλλο πέρα από τη βροχή η οποία, εκ των πραγμάτων, ήταν αρκετά σπάνια, Έτσι, η γη τριγύρω απ’ το πηγάδι, αναζωογονημένη από το νερό, άρχισε να ξυπνά.
Οι σπόροι βλάστησαν παίρνοντας τη μορφή χλόης, τριφυλλιών, λουλουδιών και αδύναμων κορμών που μετατράπηκαν αργότερα σε δέντρα …
Μια έκρηξη χρωμάτων και ζωής απλώθηκε γύρω από το απομακρυσμένο πηγάδι, το οποίο άρχισαν να αποκαλούν: «το Περιβόλι».
Όλοι το ρωτούσαν πώς είχε καταφέρει αυτό το θαύμα.
«Δεν είναι κανένα θαύμα» απαντούσε το Περιβόλι
«Πρέπει να σκάψεις στο εσωτερικό, προς τα μέσα.»
Πολλοί θέλησαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Περιβολιού, αλλά αποδοκίμασαν την ιδέα όταν συνειδητoπoίησαν ότι, για να βαθύνουν, θα έπρεπε πρώτα να αδειάσουν. Συνέχισαν να διευρύνονται όλο και πιο πολύ, για να γεμίσουν με περισσότερα ακόμα πράγματα …
Στην άλλη άκρη της πόλης, ένα άλλο πηγάδι αποφάσισε κι αυτό να πάρει το ρίσκο να αδειάσει. ..
Κι άρχισε κι αυτό να βαθαίνει … Κι έφτασε κι αυτό στο νερό …
Και το έριξε κι αυτό προς τα έξω δημιουργώντας μια δεύτερη όαση στο χωριό …
«Τι θα κάνεις όταν θα τελειώσει το νερό;» το ρωτούσαν.
«Δεν ξέρω τι θα συμβεί» απαντούσε. «Αλλά, προς το παρόν, όσο περισσότερο νερό βγάζω, τόσο περισσότερο νερό βρίσκω.»

Πέρασαν μερικοί μήνες μέχρι τη μεγάλη ανακάλυψη.

Μια μέρα, σχεδόν κατά τύχη, τα δύο πηγάδια κατάλαβαν ότι το νερό που είχαν βρει στο βάθος τους ήταν το ίδιο …
Ότι το ίδιο υπόγειο ποτάμι που περνούσε από το ένα, γέμιζε το βάθος του άλλου.
Κατάλαβαν ότι ξεκινούσε γι’ αυτά μια καινούργια ζωή.
Όχι μόνο μπορούσαν να επικοινωνούν από στόμιο σε στόμιο, επιφανειακά, όπως όλοι οι άλλοι, αλλά η αναζήτηση τους, τους είχε προσφέρει ένα νέο και μυστικό σημείο επαφής.
Είχαν ανακαλύψει τη βαθιά επικοινωνία που πετυχαίνουν μόνον εκείνοι που έχουν το θάρρος να αδειάσουν από κάθε περιεχόμενο και να ψάξουν στο βάθος της ύπαρξής τους για να βρουν τι έχουν να δώσουν.

________________________________

Ω ΡΑ Γ Ε Λ Ι Ο Υ
Ήταν ένα ζευγάρι όπου ο άντρας είχε να το κάνει με τη γυναίκα του 5 χρόνια. Πήγε μια μέρα χαρούμενος στο σπίτι του και λέει στη γυναίκα του:

- Γυναίκα κλείσε πόρτες, παράθυρα και κουρτίνες και έλα στην κρεβατοκάμαρα να σου δείξω κάτι!

Πάει η γυναίκα χαρούμενη να κλείσει τα πάντα και άρχισε να γδύνεται γρήγορα γιατί νόμιζε ότι ο άντρας της κάτι καλο θα της ζήταγε. Μετά πάει στον άντρα της και του λέει:

- Ήρθα.

Και τότε στο απόλυτο σκοτάδι ο άντρας της της λέει:

- Κοίτα! Πήρα ρολόι με φωτάκι!

_______________________________

_______________________________________

Κάποια Ωχ, τι έπαθα! Λέει μια κοκκινομάλλα στη ξανθιά φίλη της.

- Τι συμβαίνει; ρωτάει η ξανθιά.

- Κοίτα απέναντι στο ανθοπωλείο, ο φίλος μου αγοράζει λουλούδια, απαντά η κοκκινομάλλα.

- Και φοβάσαι ότι τα αγοράζει για κάποια άλλη;

- Όχι, λέει η κοκκινομάλλα, ξέρω ότι τα παίρνει για μένα αλλά να, όταν μου παίρνει λουλούδια ξέρω ότι θα είμαι για τρεις μέρες ανάσκελα με τα πόδια ψηλά!

- Γιατί, ρωτάει η ξανθιά, δεν έχετε βάζο;

_______________________________

_____Ποιά είναι τα τέσσερα ζώα που θέλει να έχει μια γυναίκα;

Μια jaguar στο γκαράζ της,
μια αλεπού στη ντουλάπα της,
ένα τίγρη στο κρεβάτι της

και ένα βόδι για να πληρώνει τα παραπάνω!

________________________________

________________________________

μΈνας ναύτης φτάνει σε κάποιο λιμάνι αλλά δεν μπορεί να βρει πουθενά δωμάτιο για το βράδυ.

- Δεν μπορεί, κάπου πρέπει να υπάρχει ένα δωμάτιο. Ή έστω ένα κρεβάτι οπουδήποτε, ξέσπασε στο τελευταίο ξενοδοχείο που βρήκε.
- Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ένα δίκλινο και το έχει πάρει ένας νεαρός μόνο του. Ίσως δεχτεί να το μοιραστεί μαζί σας. Μόνο που πρέπει να σας πω ότι ροχαλίζει τόσο δυνατά, που από τα διπλανά δωμάτια κάνουν συνεχώς παράπονα. Δεν νομίζω ότι θα καταφέρετε να κοιμηθείτε εκεί.
- Κανένα πρόβλημα. Θα το πάρω.
Το επόμενο πρωί ο ναύτης κατέβηκε για πρωινό φρέσκος κι ανανεωμένος.
- Πως κοιμηθήκατε; τον ρώτησε ο ξενοδόχος.
- Καλύτερα από ποτέ.
- Μα δεν σας ενόχλησε ο άλλος νεαρός με το ροχαλητό του;
- Όχι, τον έκανα να σκάσει σε μηδέν χρόνο.
- Πως το καταφέρατε αυτό;
- Όταν ανέβηκα στο δωμάτιο ήταν ήδη στο κρεβάτι. Πήγα λοιπόν, του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και του είπα: Καληνύχτα όμορφε. Όλο το υπόλοιπο βράδυ ξαγρύπνησε παρακολουθώντας με.

_______________________________

Μπαίνει ένας μεθυσμένος γύφτος στο λεωφορείο και βλέποντας μπροστά του έναν καλοντυμένο κύριο, του λέει:
- Κύριος... ξέρεις ποια διαφορά έχει το σακάκι σου από τη ζούγκλα;
- Όχι, απαντά ξαφνιασμένος εκείνος.
- Χο, χο γελά ο γύφτος και συνεχίζει:
- Να σου πω λοιπόν εγώ, η ζούγκλα κρύβει μέσα πολλούς πιθήκους, ενώ το σακάκι σου μόνο έναν!

_______________________________

Στο νηπιαγωγείο, τα παιδάκια γύρω γύρω κι η δασκάλα να ρωτάει
- Νικολάκη, πώς κάνει η αγελάδα;
- Μουυυυυυυ, κυρία
- Ελενίτσα, πως κάνει η γάτα;
- Νιάου, κυρία
- Θανασάκη, πώς κάνει το ποντίκι;
- Κλικ, κυρία.

έρα, πριν το τέλος του κόσμου, ο Θεός αποφάσισε να δώσει μία τελευταία ευκαιρία στους λαούς για να μετανοήσουν.
Επέλεξε λοιπόν με κλήρωση τρεις αρχηγούς κρατών, για να μιλήσει μαζί τους.
Πάει ο Αμερικανος μπροστά στο θρόνο του Ύψιστου και του λέει:
- "Oh my God, πες μου, πότε η Αμερική θα γίνει η ισχυρότερη χώρα και δε θα συναντά πουθενά αντίσταση;"
- "Σε 100 χρόνια!", απαντά ο Θεός.
-Αρχίζει τα κλάματα ο Αμερικανος
- "Γιατί κλαις παιδί μου;" ρωτάει ο Θεός.
- "Μέχρι τότε... θα έχω πεθάνει!"
Πάει ο Ρωσος στο Θεό και τον ρωτάει:
- "Κύριε, πότε η Ρωσία θα γίνει η ισχυρότερη χώρα του κόσμου;"
- "Σε... 200 χρόνια", απαντά ο Θεός.
-Αρχίζει και αυτός τα κλάματα.
- "Γιατί κλαις παιδί μου;", ρωτάει ο Θεός.
- "Μέχρι τότε... θα έχω πεθάνει!"
Πάει και ο Ελληνας πρωθυπουργος, γονατίζει και ρωτάει το Θεό:
- "Θεέ μου, να σε ρωτήσω κάτι και εγώ. Πότε θα γίνει η Ελλάδα η ισχυρότερη χώρα του κόσμου;"
Αρχίζει τα κλάματα ο Θεός.
- "Μα, Ύψιστε, γιατί κλαίτε;"
- "Μέχρι τότε... θα έχω πεθάνει και εγώ!"