ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ,ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΑΣ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΛΙΑ ΣΚΟΤΑΔΙ!!!!!!!ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!!!!!!

ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ!!
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ!!!!!

Ο Χριστός ανέβαινε με δυσκολία το μονοπάτι του Γολγοθά.Ο σταυρός που κουβαλούσε ήταν τόσο βαρύς!!!
Κόντευε να του πέσει απο τα χέρια.Γύρω του άνθρωποι φώναζαν,γελούσαν και κορόιδευαν.Ομως,ΕΚΕΙΝΟΣ δεν τους κρατούσε καμία κακία.
<<Δεν ξέρουν τι κάνουν.Συγχώρεσέ τους,Θεέ μου ΣΕ παρακαλώ>>προσευχήθηκε στον ουράνιο Πατέρα Του.

Ενα δάκρυ κύλησε από το μάγουλό Του.Συνέχισε να προχωράει.Το ήξερε πως δεν έπρεπε να λυγίσει.Το ήξερε πως έπρεπε να τελειώσει την αποστολή Του.Το ήξερε πως έπρεπε να θυσιαστεί για να σώσει τους ανθρώπους,να τους κάνει να καταλάβουν τι σημαίνει αγάπη,ώστε να είναι ευτυχισμένοι.
Κάποιος όρμησε απο το πλήθος και με κακία του έμπηξε πιο βαθιά το ακάνθινο στεφάνι που του είχαν φορέσει στο κεφάλι Του.Τα μυτερά αγκάθια μπηκαν πιο βαθιά στο πρόσωπο Του.Αίμα άρχισε να κυλάει σταγόνα-σταγόνα απο το μέτωπό αλλά Εκείνος και πάλι δεν είπε τίποτα.Δεν παραπονέθηκε.
Οι σταγόνες αίμα συνέχισαν να πέφτουν απο το μέτωπό Του και να κυλάνε στο χώμα.Οταν η πρώτη σταγόνα έπεσε στο χώμα εκείνο λες και ζωντάνεψε.Ρούφηξε διψασμένο τη σταγόνα αίμα και αμέσως φύτρωσε ένα μικρό λουλουδάκι.Το λουλουδάκι ίσιωσε το κορμάκι του και άνοιξε τα πέταλά του.Ηταν κατακκόκινο,ίδιο χρώμα σαν το αίμα του Χριστού και ο μίσχος του είχε το σχήμα του σταυρού.Τα πέταλά του ήταν τοσο τρυφερά και εύθραυστα,σαν την καρδιά Εκείνου που κουβαλούσε το σταυρό.
Οι σταγόνες αίμα συνέχισαν να πέφτουν στο χώμα και καμία δεν πήγε χαμένη.Η κατάξερη ανηφόρα του Γολγοθά γέμισε με κόκκινα λουλουδάκια απο το αίμα του Χριστού.Κάποια στιγμή τα πονεμένα μάτια του Χριστού είδαν ένα απο τα κόκκινα λουλουδάκια ,και μέσα στον βαθύ του πόνο χαμογέλασε.
Αμέσως το λουλουδάκι άστραψε απο ομορφιά και καμάρι που ο Εκείνος του είχε χαμογελάσει.<<Αχ ας ήταν ο κόσμος τόσο τρυφερός και αθώος σαν αυτές τις παπαρούνες σκέφτηκε ο Χριστος>>

Ξαφνικά,ένας ανθρωπος ξεχώρισε απο το πλήθος και έτρεξε κοντά του.Ασε με να σε βοηθήσω,δώσε μου να κρατήσω λίγο το σταυρό για να σε ξεκουράσω του είπε.Ο Χριστός τον ευχαρίστησε και του έδωσε το σταυρό.Συνέχισε να ανεβαινει το Γολγοθά του.Δεν έσκυβε όμως τώρα ,κοιτούσε ίσια μπροστά και χαμογελούσε.

<<Δεν θα θυσιαστώ άδικα>> σκέφτηκε <<Υπάρχει ελπίδα Σ ευχαριστώ Θεέ μου!!>>

Και ήταν εκείνη η νύχτα η πιο πονεμένη νύχτα του κόσμου.Ακόμη και όταν ο Χριστός πήγε να συναντήσει τον Πατέρα Του,ακόμη και όταν όλα είχαν σκοτεινιάσει ,και όταν οι αστραπές και οι βροντές έκαναν τη νύχτα μέρα,τα μικρά λουλουδάκια με τα κατακκόκινα πέταλά τους δεν έπαθαν τίποτα.Ο αέρας και η βροχή έμοιαζαν να τα σέβονται και δεν τα πείραζαν,αλλά τους φέρονταν τρυφερά.
Και από τότε αυτά τα λουλούδια φυτρώνουν κάθε χρόνο το Πάσχα και μας θυμίζουν τη θυσία του Χριστού,την προσφορά του στους ανθρώπους,την ίδια την αγάπη.
Είναι οι μικρές κατακκόκινες ,τρυφερές,λεπτεπίλεπτες παπαρούνες !!!
Ειναι τα λουλούδια της ελπίδας!!!!!












ΩΡΑ ΓΕΛΙΟΥ!!

Συναντιούνται τη μεγαλη εβδομάδα δυο αρνιά .Τι έγινε ρε μεγάλε;;που χάθηκες;;Ε μωρέ,δουλειές απο εδω και απο εκεί....καταλαβαίνεις!!!!
Καλά θέλεις να βρεθούμε αυτή την Κυριακή για να τα πούμε;;
ΑΑ Δεν μπορώ.Δυστυχώς έχω γύρισμα!!!