ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΔΕΧΤΕΙΤΕ ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΒΓΑΛΜΕΝΕΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΕΣ!!!!!ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!!!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ!!!

  

Tα λουλούδια της ελπίδας!!!
Ο Χριστός ανέβαινε με δυσκολία το στενό μονοπάτι του Γολγοθά.Ο Σταυρός που κουβαλούσε ήταν τόσο βαρύς!!!!!Κόντευε να του πέσει απο τα χέρια.Γύρω του άνθρωποι πολλοί γελούσαν ,φώναζαν και κορόιδευαν αλλά Εκείνος δεν τους κρατούσε κακία.<<Δεν ξέρουν τι κάνουν.Συγχωρεσέ τους Θεέ μου>> προσευχήθηκε στον Ουράνιο Πατέρα του.
Ενα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό Του.Συνέχισε να προχωράει.Το ήξερε πως έπρεπε να τελειώσει την αποστολή Του.Το ήξερε πως έπρεπε να θυσιαστεί για να σώσει τους ανθρώπους ,να τους κάνει να καταλάβουν τι σημαίνει αγάπη ,να τους βοηθήσει να ζήσουν ευτυχισμένοι.

Κάποιος απο το πλήθος όρμησε πάνω Του και με κακία έμπηξε πιο βαθιά το ακάνθινο στεφάνι που του είχαν φορέσει στο κεφάλι.Το στεφάνι έσχισε το δέρμα Του και τ αγκάθια χώθηκαν βαθιά στο μέτωπό Του.Αίμα αρχισε να κυλάει σταγόνα σταγόνα, αλλά Εκείνος δεν μίλησε,δεν παραπονέθηκε.

Οι σταγόνες αίμα άρχισαν να κυλάνε απο το μετωπό Του και έτσι όπως ήταν σκυμμένος ,κουβαλώντας το βαρύ σταυρό,άρχισαν να πέφτουν στο χώμα.

Οταν η πρώτη σταγόνα έπεσε στο έδαφος,το χώμα λες και ζωντάνεψε.Ρούφηξε διψασμένο τη σταγόνα,και αμέσως απο μέσα του φύτρωσε ένα μικρό λουλουδάκι.Το λουλουδάκι ίσιωσε το κορμάκι του και άνοιξε τα πέταλά του.Είχε κατακκόκινο χρώμα απο το αίμα του Χριστού και ο μίσχος του είχε το σχήμα του σταυρού.Τα πέταλά του ήταν τόσο τρυφερά και εύθραυστα ,σαν την καρδιά Εκείνου που κουβαλούσε το σταυρό.
Οι σταγόνες συνέχισαν να πέφτουν στο έδαφος και ξαφνικά χιλιάδες μικρά κατακκόκινα λουλουδάκια άρχισαν να φυτρώνουν.Καμία σταγόνα αίμα δεν πήγε χαμένη.Η κατάξερη ανηφόρα του Γολγοθά γέμισε με κόκκινα λουλούδια.
Κάποια στιγμή τα θολωμένα ,πονεμένα μάτια του Χριστού είδαν ένα απο αυτά τα κόκκινα λουλουδάκια.Μες στο βαθύ του πόνο χαμογέλασε στο λουλουδάκι.Αυτό αμέσως άστραψε απο ομορφιά και καμάρι!!Είχε πάρει το ομορφότερο χαμόγελο του κόσμου και ήταν ευτυχισμένο!!!

<<Αχ ας ήταν όλος ο κόσμος τόσο γλυκός και τρυφερός ,τόσο αθώος σαν
αυτές τις παπαρούνες>>σκέφτηκε ο Χριστός.
Ξαφνικά ένας  άνθρωπος ξεχώρισε απο το πλήθος και έτρεξε κοντά Του.Δώσε μου να κρατήσω λιγάκι το σταυρό σου για να σε ξεκουράσω του είπε.Ο Χριστός τον ευχαρίστησε,του έδωσε το σταυρό και συνέχισε ν ανεβαίνει το Γολγοθά Του.Δεν έσκυβε όμως τώρα ,κοιτούσε ίσια μπροστά και χαμογελούσε.

Δεν θα θυσιαστώ άδικα σκέφτηκε .<<Σ ευχαριστώ Θεέ μου.Υπάρχει ελπίδα >>

Και ήταν εκείνη η νύχτα η πιο πονεμένη νύχτα του κόσμου.Ακόμα και όταν ο Χριστός πήγε να συναντήσει τον πατέρα Του,ακόμα και όταν όλα σκοτείνιασαν,ακόμα και όταν αστραπές και βροντές έκαναν τη νύχτα μέρα,εκείνα τα μικρά κατακκόκινα λουλουδάκια με τα εύθραυστα πέταλα δεν έπαθαν τίποτα.Ο αέρας και η βροχή δεν τα πείραζαν γιατί τα σέβονταν.

Και απο τότε αυτά τα κατακκόκινα λουλουδάκια φυτρώνουν κάθε χρόνο το Πάσχα και μας θυμίζουν τη θυσία του Χριστού,την προσφορά Του στους ανθρώπους .Μας θυμίζουν την ίδια την αγάπη.
Είναι οι μικρές λεπτεπίλεπτες και εύθραυστες παπαρούνες.Είναι τα λουλούδια της ελπίδας!!!!!!!!!!


Να χαμογελάτε!!!
Συναντιούνται δυο αρνιά τη Μεγάλη εβδομάδα.
Τι γίνεται ρε μεγάλε; που χάθηκες;
Ε,μωρέ,δουλειές απο δω και απο εκεί...καταλαβαίνεις.
Θες να βρεθούμε Κυριακή να τα πούμε;
Δυστυχώς,δεν μπορώ,έχω γύρισμα!!!!