ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΔΙΑΡΚΕΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΚΑΡΑΜΕΛΑ!!!!ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ!

Το τεστ εφυϊας του μικρού γιού Ένας χαζομπαμπάς πάει έξαλλος στο σχολείο να παραπονεθεί γιατί ο γιος του έμεινε στην ίδια τάξη.
- Κοιτάξτε κύριε, του λέει ο διαυθυντής. Κάναμε στα παιδιά ένα τεστ ευφυϊας και ο γιος σας πήρε 19 στα 100.
- Ε,και ;Καλός βαθμός ακούγεται! επιμένει ο πατέρας.
- Όπως νομίζετε κύριε. Επιτρέψτε μου όμως να σας ενημερώσω ότι στο ίδιο τεστ οι χιμπατζήδες στο ζωολογικό κήπο πήραν 24!

_____________________________________________________________

Δεύτερη ερωτική γνώμη ΄Ενα ζευγάρι τσακώθηκε κάποιο πρωί...
- Ούτε και εσύ είσαι τόσο καλή στο κρεβάτι, της φώναξε εκείνος και έφυγε απότομα για τη δουλειά του.
Το μεσημέρι, αποφάσισε να επανορθώσει και τηλεφώνησε σπίτι του. Μετά από πολλά χτυπήματα, η γυναίκα του σήκωσε το τηλέφωνο..
- Γιατί άργησες τόσο πολύ να απαντήσεις; τη ρωτάει εκείνος.
- ΄Ημουν στο κρεβάτι, λέει εκείνη.
- Τι κάνεις τόσο αργά στο κρεβάτι;
- Παίρνω μια δεύτερη γνώμη για εκείνο που μου είπες το πρωί...

______________________________________________________________

Το αυγό.. Ο μπαμπάς προσπαθεί να πείσει το γιο του να φάει το αυγό που του έχει ετοιμάσει:
- Φάε παιδί μου το αυγό να γίνεις μεγάλος σαν τον μπαμπά!
- Δεν θέλω, λέει ο μικρός.
- Φάτο αγόρι μου να γίνεις γέρος και δυνατός.
- Δε θέλω σου λέω, επιμένει ο μικρός.
- Φάτο καλέ μου να μεγαλώσει το πουλάκι σου.
Και η μαμά από μέσα.
- Γιώργο φάε εσύ το αυγό θα φτιάξω μπιφτέκια για το παιδί.

______________________________________________________________

Βρήκαν τον ένοχο Στην τάξη γίνεται πολλή φασαρία και ο δάσκαλος αγανακτισμένος φωνάζει:
- Θα σταματήσετε ή θα τιμωρήσω κανέναν;
- Όχι, λέει κάποιο παιδί.
- Ποιος είπε το όχι; ρωτά έξαλλος ο δάσκαλος;
- Ο Μεταξάς!

______________________________________________________________

Ο Κωστίκας τελειόφοιτος.. Ο Γιωρίκας και ο Κωστίκας, φοιτητές, πηγαίνουν για προφορικές εξετάσεις.
Ο Γιωρίκας που ήταν πιο έξυπνος, μπαίνει πρώτος. Τον ρωτάει ο καθηγητης:
- Ποιος νικήθηκε στο Βατερλώ;
- Ο Ναπολέων Βοναπάρτης.
- Πότε έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης;
- Το 1453.
- Υπάρχει ζωή στον Άρη;
- Οι επιστήμονες το μελετούν.
Βγαίνοντας ο Γιωρίκας ψυθιρίζει στον Κωστίκα:
- Ναπολέων Βοναπάρτης, 1453, Οι επιστήμονες το μελετούν.
Μόλις μπαίνει ο Κωστίκας τον ρωτάει ο καθηγητής:
- Πώς λέγεσαι παιδί μου;
- Ναπολέων Βοναπάρτης.
- Πότε γεννήθηκες;
- Το 1453.
- Καλά τρελός είσαι;
- Οι επιστήμονες το μελετούν.

______________________________________________________________

Στον παράδεισο.. Πεθαίνουν δυο άνθρωποι ο ένας από συγκοπή ο άλλος από πνευμονία. Συναντιούνται στον παράδεισο και λέει ο δεύτερος στον πρώτο:
- Πώς πέθανες;
- Από συγκοπή. Εσύ πως πέθανες;
- Από πνευμονία. Πώς την έπαθες τη συγκοπή;
- Ήμουν στο γραφείο και με παίρνει ένας άγνωστος τηλέφωνο και μου λέει: η γυναίκα σου σε κερατώνει. Παρατάω τη δουλειά, παίρνω το αμάξι και πηγαίνω στο σπίτι. Μπαίνω στην κρεβατοκάμαρα...τίποτα. Στο μπάνιο τίποτα. Στο πατάρι τίποτα. Στο γκαράζ τίποτα και στη κουζίνα τίποτα και από τη χαρά μου έπαθα συγκοπή..!!
- Πάρ'τα βλάκα. Αν άνοιγες το ψυγείο τώρα θα ζούσαμε και οι δύο..

______________________________________________________________

Η θεραπεία της γιαγιάς.. Ένας παππούς πηγαίνει τη γρια του στο γιατρό. Αφού αυτός την εξετάζει, θέλοντας να πειράξει τον παππού του λέει.
- Παππού υπάρχει πρόβλημα με την υγεία της γιαγιάς και θεραπεία είναι το sex.
- Sex; τι εννοείς ρωτάει ο παππούς.
- Sex παππού, του λέει ο γιατρός, δεν ξέρεις από sex;
- A! sex! λέει ο παππούς. Και πόσο συχνά πρέπει;
- Τουλάχιστον τρεις φορές τη βδομάδα, λέει ο γιατρός.
- Δηλαδή; ρωτάει ο παππούς
- Ε, να παππού, λέει ο γιατρός, ας πούμε Τρίτη Πέμπτη Σάββατο.
- Λοιπόν παιδί μου, λέει ο παππούς, Τρίτη και Πέμπτη εντάξει αλλά το Σάββατο αποκλείεται να σου τη φέρνω..!!

______________________________________________________________

Το σιδέρωμα Σε ένα σπίτι έμενε ένας παππούς, μια γιαγιά κι η εγγονή τους. Μια μέρα η εγγονή μπαίνει σε ένα δωμάτιο και κάθεται γυμνή μπροστά από έναν καθρέφτη. Τότε μπαίνει η γιαγιά μέσα στο δωμάτιο και ρωτά την εγγονή:
- Κορίτσι μου γιατί κάθεσαι γυμνή μπροστά στον καθρέφτη;
Τότε η εγγονή της απαντά:
- Όχι γιαγιά δεν είμαι γυμνή απλά φορώ την στολή του έρωτα!
Την επόμενη μέρα πηγαίνει η γιαγιά στο δωμάτιο και κάθεται κι αυτή γυμνή μπροστά από τον καθρέφτη. Την ίδια ώρα ο παππούς ανήσυχος ψάχνει την γιαγιά. Μετά από 5 λεπτά μπαίνει κι αυτός στο δωμάτιο, βλέπει την γιαγιά γυμνή μπροστά από τον καθρέφτη. Τότε της λέει:
- Καλέ γυναίκα γιατί κάθεσαι γυμνή μπροστά από τον καθρέφτη; Τι έπαθες;
- Φορώ την στολή του έρωτα.
- Μονάχα που θέλει σιδέρωμα!

______________________________________________________________

ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ!!

Έλατο - Ελάτι.





Στις μέρες μας το γνωρίζουμε σαν το ιδανικότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τι αναφέρουν όμως οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι για το έλατο;
Το έλατο ονομαζόταν από τους αρχαίους Έλληνες Πίτυς όπως και το πεύκο, και ήταν το ιερό δέντρο του θεού Πάνα. Αυτός είχε κάποτε ερωτευθεί την νύμφη Πίτυ που άρεσε και στον Βοριά. Η Πίτυς προτίμησε τον Πάνα που έκανε λιγότερο θόρυβο κι ο Βοριάς για να την εκδικηθεί, την φύσηξε και την γκρέμισε κάτω από ένα βράχο. Εκεί την βρήκε ξεψυχισμένη ο Πάνας και την μεταμόρφωσε στο ιερό του δέντρο έλατο. Από τότε η νύμφη έκλαιγε κάθε φορά που φυσούσε ο βοριάς και τα δάκρυά της είναι οι σταγόνες ρετσινιού, που στάζουν κάθε φθινόπωρο από τα κουκουνάρια του έλατου.


Κυπαρίσσι - Κυπάρισσος



Σύμφωνα με τη μυθική παράδοση ο Κυπάρισσος ήταν ένας όμορφος νέος από την Κέα, γιος του Τήλεφου και εγγονός του Ηρακλή. Ήταν αγαπημένος του Απόλλωνα αλλά και του Ζέφυρου. Αγαπημένο του σύντροφο είχε ένα εξημερωμένο ιερό ελάφι. Αλλά κάποια καλοκαιρινή μέρα ενώ το ελάφι κοιμόταν ξαπλωμένο στον ίσκιο, ο Κυπάρισσος το σκότωσε από απροσεξία με ένα ακόντιο. Ο νέος γεμάτος απελπισία, θέλησε να πεθάνει. Ζήτησε από τον ουρανό τη χάρη να κυλούν τα δάκρυα του αιώνια. Οι θεοί τον μετέτρεψαν σε κυπαρίσσι, το δέντρο της θλίψης. Από τότε το κυπαρίσσι θεωρείται σαν πένθιμο δέντρο και φυτεύεται μέχρι σήμερα στα νεκροταφεία.

Αμυγδαλιά - Μυγδαλιά




Η ελληνική μυθολογία μας μιλά για μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν θυγατέρα ενός βασιλιά της Θράκης. Αυτή ερωτεύτηκε τον γιο του Θησέα τον Δημοφώντα. Ο νέος αυτός βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε με το καράβι του από την Τροία και ο βασιλιάς του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου του και την θυγατέρα του για γυναίκα.
Μετά από κάποιο διάστημα ο Δημοφών νοστάλγησε την πατρίδα του την Αθήνα τόσο πολύ που ζήτησε να πάει εκεί για λίγο διάστημα. Η Φυλλίς συμφώνησε αφού της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα και έτσι εκείνος μπήκε στο καράβι του και απέπλευσε. Η Φυλλίς έμεινε πίσω περιμένοντας τον, στον τόπο της τελετής του γάμου της.
Τα χρόνια περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν επέστρεφε.
Απελπισμένη η βασιλοπούλα που τον έχασε για πάντα πήγε και
κρεμάστηκε σ΄ ένα δέντρο. Το δέντρο κράτησε την ψυχή της κι από τότε
δεν ξανάβγαλε φύλλα ούτε άνθισε.
Κάποτε με τα χιόνια του Γενάρη γύρισε ο γιος του Θησέα.
Σαν έμαθε τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του πήγε, αγκάλιασε το δέντρο και
αυτό άρχισε να βγάζει τρυφερά φύλλα και άνθη.
Η ψυχή της βασιλοπούλας ένιωσε χαρά με το γυρισμό του Δημοφώντα
μα δεν ξαναπήρε την ανθρώπινη μορφή της.
Έμεινε δέντρο και κάθε χρόνο το Γενάρη, στολίζεται με κάτασπρα λουλούδια.
Έτσι η αμυγδαλιά, έγινε σύμβολο της ελπίδας, δείχνοντας ότι
η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.


ΡΟΔΙΑ

Στην ελληνική μυθολογία η ροδιά κατέχει περίοπτη θέση και συμβολίζει τη γονιμότητα και την αφθονία.
Το φρούτο ήταν αφιερωμένο στην Ήρα, η οποία παριστάνεται πάντα στα γλυπτά να κρατά μία ροδιά.

Επίσης στην ελληνική μυθολογία, όταν Πλούτωνας απήγαγε την Περσεφόνη μεταφέροντάς την στον Κάτω Κόσμο, της πρόσφερε ένα ρόδι από το οποίο αυτή έφαγε λίγα μόνο σπόρια Αυτό την καταδίκασε να περνά το μισό χρόνο του έτους με τον Πλούτωνα (χειμώνας) και τον άλλο μισό με τους ζωντανούς στον Επάνω Κόσμο (καλοκαίρι).

ΔΑΦΝΗ

Η Δάφνη ήταν μια νεαρή όμορφη νύμφη, κόρη του ποτάμιου θεού Πηνειού. Ήταν κυνηγός και είχε αφιερώσει τη ζωή της στην Άρτεμη τη θεά του κυνηγιού.
Την περιτριγύριζαν πολλοί θαυμαστές αλλά αυτή τους απέρριπτε όλους, ακόμα και τον ισχυρό γιο του Δία τον Απόλλωνα.
Ο Απόλλωνας ερωτεύθηκε την Δάφνη και όταν αυτή αρνήθηκε τις προτάσεις του την κυνήγησε ανάμεσα στα δέντρα. Η Δάφνη φοβήθηκε και προσευχήθηκε στον πατέρα της να την βοηθήσει.

Τότε λοιπόν ο πατέρας της της είπε ότι θα την προστάτευε μεταμορφώνοντάς την σε δέντρο.
Όταν ο Απόλλωνας ήρθε ψάχνοντας τη Δάφνη, ο πατέρας της του είπε ότι μεταμορφώθηκε σε δέντρο. Ο Απόλλωνας τότε έκοψε μερικά κλαδιά και έπλεξε ένα στεφάνι σε ανάμνηση της ομορφιάς της και του έρωτά του για αυτήν.

Ο Απόλλωνας έκανε τη δάφνη ιερό του φυτό. Καθιέρωσε την απονομή δάφνινου στεφανιού στους πρωταθλητές και σε σε όσους υπερείχαν σε διάφορα επίπεδα. Στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες όλοι οι νικητές στεφανώνονταν με δάφνινο στεφάνι.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Η 17 ΝΟΕΜΒΡΗ.

Κάθε Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά της χουντικής τυραννίας, το Νοέμβριο του 1973. Το Πολυτεχνείο ήταν η κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας.

Το Πολυτεχνείο συμβολίζει τον αγώνα των νέων που πίστευαν σε ιδανικά και αγωνίζονταν να κατακτήσουν τις πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα που τους είχε στερήσει το δικτατορικό καθεστώς.
Το Πολυτεχνείο ανήκει σε όλους τους Έλληνες και όποιοι προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν κομματικά προσβάλλουν όσους αγωνίστηκαν σε αυτό.Όλοι είχαν ένα σκοπό.Να πέσει η δικτατορία και να επιστρέψει,στον τόπο που γεννήθηκε,η Δημοκρατία,αποκαθιστώντας με γνησιότητα το πολυτιμότερο αγαθό της ελευθερίας.
Το χρέος των νέων είναι να τιμούν,να παραδειγματίζονται και να θυμούνται ότι η ελευθερία χρειάζεται θάρρος,πίστη και αγώνα.

ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΧΑΜΟΓΕΛΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ!!

-Το ξέρεις βρε Χρήστο ότι τα άλογα είναι πιο έξυπνα από εμάς; λέει ο Κώστας.
-Και γιατί είναι πιο έξυπνα από εμάς; Ρωτάει ο Χρήστος.
-Γιατί; Είδες ποτέ σου άλογα να στοιχηματίζουν όταν τρέχουν οι άνθρωποι

_____________________________________________________________

Μεγάλη κομπίνα!!!
Τρεις Μπογιατζήδες - ένας Αλβανός, ένας Γερμανός και ένας Έλληνας- πέθαναν και πάνε στον Παράδεισο. Ο Αγιος Πέτρος τους άνοιξε την Πόρτα.
- Καλώς τα Παιδιά επιτέλους ήρθαν και τρεις χρήσιμοι άνθρωποι. Ρε παιδιά θέλω να βάψω την Πόρτα του Παράδεισου.
- Για πες μου λέει του Αλβανού πόσα θέλεις για να την βάψεις;
- 600 ευρω λέει ο Αλβανός
- 600; πως τα λογάριασες;
- Nα: 200 για μένα, 200 για τους φόρους και 200 τα υλικά.
- Εσύ λέει του Γερμανού πόσα θέλεις ;
- 900 ευρω: 300 για μένα, 300 στην εφορία και 300 τα υλικά.
- Και εσύ λέει του Έλληνα ποσά θέλεις ;
- 3.000 ευρω Αγιε Πέτρο
- 3.000; Τρελός είσαι; Πως τα λογάριασες;
- Αγιε Πέτρο, έλα πιο κοντά να μην μας ακούν.
Ο Αγιος Πέτρος πήγε κοντά του και ο έλληνας του ψιθυρίζει: Ακουσε να δεις:
- 1.000 για σένα, 1.000 για μένα, 400 στον Γερμανό για να το βουλώσει και
600 θα δώσουμε στον Αλβανό για να βάψει την Πόρτα.

______________________________________________________________

Δυό πεινασμένες γάτες κάθονται έξω από την φωλιά των ποντικών και περιμένουν να ξεμυτίσει κανένας, να τον αρπάξουν.
Περνά πολλή ώρα , μα οι ποντικοί ,που έχουν μυριστεί , ότι οι γάτες είναι απ έξω ,δεν ξεμυτούν.
Μια στιγμή , μια γάτα πάει εξω από την πόρτα της φωλιάς και αρχίζει να ... γαυγίζει.
Στην στιγμή βγαίνει έξω ένας ποντικός ,και η γάτα τον αρπάζει!
---- Μα ,εγώ άκουσα σκύλο, ρωτά με έκπληξη ο ποντικός.
---- Στις μέρες μας ,αν δεν ξέρεις ....ξένες γλώσσες δεν μπορείς να επιβιώσεις ,του απαντά η γάτα....

______________________________________________________________

Στην είσοδο του άλλου κόσμου φτάνουν μαζί ,ενας Αμερικάνος,ένας ιταλός και ένας έλληνας.
Τους υποδέχεται ο Αγ Πέτρος.
Τον καλοπιάνουν με διάφορες επικλήσεις από τα όσα έκαναν στην επίγεια ζωή τους και του ζητούνε να τους βάλλει στον Παράδεισο.
Τους κοιτάζει ο Αγ Πέτρος ,τους ζυγίζει καλά-καλά και τους λέει.
Αντε ,θα σας δώσω μια ευκαιρία να κερδίσετε τον Παράδεισο.
Θα πετάξετε μέσα στη θάλασσα ένα αντικείμενο, οποιοδήποτε θέλετε ,και γώ θα βουτήξω να ψάξω να το βρώ.
Αν το βρώ θα πάτε στην κόλαση ,άν δεν το βρώ κερδίζετε τον Παράδεισο.
Πρώτος ρίχνει ο αμερικάνος. Σκέφτεται τι να πετάξει, βγάζει ένα κουμπί και το πετά στη θάλασσα.
Πέφτει ο Αγ Πέτρος, ψάχνει κάμποση ώρα ,και βγαίνει κρατώντας το κουμπί του αμερικάνου!
Ετσι ο αμερικάνος με σκυφτό το κεφάλι παίρνει τον δρόμο για την κόλαση!
Ερχεται η σειρά του ιταλού.
Πονηρός αυτός, ρίχνει μια τρίχα στην θάλασσα.

Πέφτει ο Αγ Πέτρος ,ψάχνει μερικές ώρες μα στο τέλος καταφέρνει να βρεί την τρίχα του ιταλού.
Ετσι και ο ιταλός πήρε τον δρόμο για την κόλαση.
Η σειρά σου λέει ο Αγ Πέτρος στον έλληνα.
Εκείνος βάζει το χέρι στην τσέπη και πετά κάτι στη θάλασσα.
Πέφτει ο Αγ Πέτρος για να το βρεί.
Ψάχνει πολλές ώρες, μα τίποτα!
Κάποτε απελπίζεται ,και βγαίνει από τη θάλασσα χωρίς να έχει βρεί αυτό που πέταξε στη θάλασσα ο έλληνας.
Εν τάξει του λέει. Κέρδισες τον Παράδεισο !
Γεμάτος περιέργεια τον ρωτά.
Κέρδισες ,μα πές μου τι είχες πετάξει και δεν μπόρεσα να το βρώ ;
Και ο έλληνας του απαντά.
Πέταξα ένα ντεπόν αναβράζον !

______________________________________________________________

Ενας πιτσιρίκος έσερνε με πολύ δυσκολία στον ανήφορο ένα καρότσι .
Κάποιος περαστικός το λυπήθηκε και το βοήθησε να σύρει το καρότσι μέχρι το τέρμα της ανηφόρας .
Αγανακτισμένος για την ταλαιπωρία του πιτσιρικά ρώτησε τον μικρό .
Μα καλά ποιός σε έβαλε να κάνεις αυτή τη βαρειά δουλειά ;
Είναι ντροπή να βάζουν ένα μικρό παιδί να ανεβάζει ένα φορτωμένο καρότσι στη δύσκολη ανηφόρα .
Τους το είπα κύριε ,απαντά ο μικρός .
Και τι σου είπαν παιδί μου ρωτά με ενδιαφέρον ο κύριος .
Μού είπαν κύριε ,πήγαινε μα όλο και κάποιο κορόιδο θα βρεθεί να σε βοηθήσει !

______________________________________________________________

Ο παππούς μου ... Μια φορά ήταν τρία παιδιά τα οποία τσακώνονταν για το ποιανού ο παππούς είναι πιο ψηλός.
- "Ο δικός μου ο παππούς είναι τόσο ψηλός που στο σπίτι μπουσουλάει επειδή δεν χωράει να περπατάει όρθιος.", λέει το πρώτο.
- "Σιγά, ο δικός μου ο παππούς είναι τόσο ψηλός που αν σηκώσει το χέρι του πιάνει τα σύννεφα.", λέει το δεύτερο.
- "Να σε ρωτήσω κάτι, τα σύννεφα που πιάνει ο παππούς σου είναι μαλακά;», το τρίτο ρωτά το δεύτερο.
- "Ναι", απαντά το δεύτερο.
- "Ε, τότε αυτά που πιάνει δεν είναι σύννεφα αλλά τα @@ του παππού μου.", συνεχίζει το τρίτο.

______________________________________________________________

Βρήκα χώρο και το γύρισα.. Δύο Πόντιοι ανεβαίνουν ένα βουνό με το αυτοκίνητο, αλλά κατά περίεργο τρόπο, ανεβαίνουν με την όπισθεν. Καθώς ανεβαίνουν, τους σταματάει κάποιος δασοφύλακας, όπου έκπληκτος ρωτάει τον οδηγό:
- Συγνώμη, να σε ρωτήσω κάτι; Γιατί ανεβαίνεις το βουνό με την όπισθεν;
Και άνετος ο οδηγός απαντάει:
- Πάω έτσι, γιατί ο δρόμος είναι πολύ στενός και μετά δεν θα βρω χώρο να το γυρίσω!
- Μωρέ μπράβο!!!, απαντάει ο δασοφύλακας και φεύγει κουνώντας το κεφάλι.
Σε κάμποση ώρα, οι δύο Πόντιοι κατεβαίνουν το βουνό, αλλά πάλι με την όπισθεν. Τους ξανασταματάει λοιπόν ο δασοφύλακας και τους ρωτάει:
- Καλά με δουλεύετε; Τώρα, γιατί κατεβαίνετε πάλι με την όπισθεν;
Και ο Πόντιος απαντάει:
- Ε και τι να έκανα; Βρήκα χώρο και το γύρισα..

______________________________________________________________

Ο Σκωτσέζος ΄Ενας Σκωτσέζος βρίσκεται σε ένα πλοίο. Ξαφνικά ακούγεται η σειρήνα και μια φωνή από τα μεγάφωνα που λέει ότι το πλοίο βουλιάζει. ΄Ολοι οι επιβάτες τρέχουν προς τις βάρκες, ενώ ο Σκωτσέζος χαρούμενος στρέφει το βλέμμα του στον ουρανό και λέει:
- Σε ευχαριστώ Θεέ μου!
΄Ενας ναύτης που τον βλέπει του λέει:
- Καλά, ρε φίλε, τρελός είσαι; Εδώ βουλιάζουμε κι εσύ ευχαριστείς το Θεό για αυτό;
- Μάλιστα κύριέ μου. Δοξάζω το Θεό που με έκανε να μη βγάλω εισιτήριο με επιστροφή!

______________________________________________________________

To πετυχημένο παράδειγμα Ο καθηγητής ζητάει να του γράψουν τα παιδιά μια ιστορία που να περιέχει τις έννοιες: θρησκεία, αριστοκρατία, έρωτα και μυστήριο.
Ο Τοτός μέσα σε πέντε μόλις λεπτά έχει κιόλας τελειώσει. Ο καθηγητής έκπληκτος του ζητάει να τη διαβάσει.
Εκείνος έχει γράψει: "Αχ Θεέ μου (θρησκεία), είπε η πριγκίπισσα (αριστοκρατία) νομίζω ότι είμαι έγκυος (έρωτας) αλλά δεν ξέρω με ποιον

______________________________________________________________

Στο φαρμακείο Σ` ένα φαρμακείο πιάνει δουλειά ένας νεαρός. Μετά την πρώτη διανυκτέρευση ο φαρμακοποιός τον ρωτά πως πήγε η δουλειά;

- "Ήρθαν πελάτες χθες το βράδυ;"
- "Ναι. Ήρθε μια κυρία που την πονούσε πολύ το κεφάλι της."
- "Εσύ, τι έκανες παιδί μου;"
- "Της έδωσα ένα πακέτο ασπιρίνες!"
- "Μπράβο σου!"
- "Μετά ήρθε ένας κύριος με έντονους πόνους στη μέση του."
- "Εσύ, τι έκανες παιδί μου;"
- "Του έδωσα ένα έμπλαστρο!"
- "Μπράβο παιδί μου, θα γίνεις πολύ καλός φαρμακοποιός!"
- "Κατά τις 3 η ώρα ήρθε μια πανέμορφη γυναίκα. Ήταν ψηλή, ξανθιά και φορούσε μια γούνα."
Τη βγάζει και μένει ολόγυμνη μπροστά μου.
Με πλησιάζει και μου ψιθυρίζει στο αυτί:
- "Έχω ένα μήνα να δω άνδρα, αγόρι μου!"
- "Και εσύ, εσύ τι έκανες παιδί μου;" ρωτά γεμάτος αγωνία ο φαρμακοποιός.
- "Της έδωσα κολλύριο..!"

ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ!!!ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!!!

Υπάρχει ένας τόπος παράξενος μαγικός, που η ζωή μπλέκει με το παραμύθι, τ’ όνειρο γίνεται αληθινό και η φαντασία δημιουργεί όμορφα παιχνίδια. Σ’ αυτό το μαγευτικό μέρος ζούσαν εφτά γλυκές νεράιδες. Δεν κατοικούσαν πάντα εκεί, αλλά έμεναν στη γη ανάμεσα στους ανθρώπους και τους βοηθούσαν να ζουν ευτυχισμένοι, χαρούμενοι, φιλιωμένοι σ’ ένα κόσμο ειρηνικό, γεμάτο καλοσύνη. Μαζί τους ήταν άλλες τρεις νεράιδες κι όλες μαζί αγαπημένες γεμάτες αισιοδοξία πίστευαν ότι τα’ όνειρο θα γίνει πραγματικότητα. Όμως όσο περνούσε ο καιρός έβλεπαν ότι οι άνθρωποι αδιαφορούσαν γι’ αυτές και συχνά τις λησμονούσαν.

Έτσι λοιπόν απογοητευμένες αποφάσισαν να φύγουν ξεκινώντας ένα ταξίδι μακρινό. Δεν έφυγαν όλες. Έμειναν πίσω οι τρεις νομίζοντας ότι μπορούν ν’ αλλάξουν τους ανθρώπους, ότι μπορούν να νικήσουν το μίσος, το συμφέρον, τη φιλοδοξία και την αδικία. Έτσι χώρισαν οι νεράιδες και οι εφτά έφτασαν σ’ αυτό τον πανέμορφο τόπο. Μόλις τον αντίκρισαν ενθουσιάστηκαν. Ήταν γεμάτος λουλούδια πολύχρωμα, παιδικές χαρές, γαλάζιες λιμνούλες και σε μια άκρη πρόβαλε ένα τεράστιο σοκολατόδεντρο. Οι νεράιδες από κείνη την μέρα δεν έφυγαν ποτέ μακριά ελπίζοντας ότι κάποτε θα ανακαλύψουν τα παιδιά της γης το δρόμο που οδηγεί σ’ αυτή τη μαγική πολιτεία κι όλοι μαζί συντροφιά θα περνούν όμορφες ώρες χαράς και παιχνιδιού. Όμως αυτή η ώρα δεν ερχόταν κι όπως είχαν επιθυμήσει τις τρεις αδελφές τους πήραν την απόφαση να επιστρέψουν πίσω. Ξεκίνησαν έχοντας την κρυφή ελπίδα ότι κάτι έχει αλλάξει προς το καλύτερο, ότι κάτι θα έχουν καταφέρει οι αδελφές τους.

Μόλις έφτασαν στη γη είδαν τον ήλιο να έχει εξαφανιστεί σε πολλούς τόπους και ένα γκρίζο σύννεφο να τους σκεπάζει. Αλλού αντίκρισαν παιδικά μάτια, λυπημένα, γεμάτα απογοήτευση ενώ γύρω αντηχούσαν όπλα. Όταν συνάντησαν μερικά παιδιά τα ρώτησαν τι συμβαίνει.

- Πόλεμος, απάντησε ένα μικροκαμωμένο παιδάκι.

- Βλέπετε οι μεγάλοι αδιαφορούν, κοιτάζουν μόνο το συμφέρον τους και ορίστε τα αποτελέσματα. Φόβος, καταστροφή, θάνατος, συμπλήρωσε ένα άλλο.

- Κι εσείς τι κάνετε; ρώτησε μια νεράιδα.

- Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε, μικρά παιδιά, απάντησε ένα αδύναμο κοριτσάκι, με μελαγχολικά μάτια.

- Κι η αγάπη, η ειρήνη, η καλοσύνη.

Πού είναι, τις ξεχάσατε; ρώτησε γεμάτη ανησυχία μια άλλη νεράιδα।

- Αχ! Μη ρωτάτε, αποκρίθηκε το πιο μεγάλο παιδί, που άρχισε να ξεθαρρεύει.

- Όχι! Θέλουμε να μάθουμε, φώναξαν όλες μαζί οι νεράιδες.

- Ακούστε λοιπόν και μη με διακόψετε, αντήχησε μια φωνή.

- Ποια είσαι; από πού ήρθες, ρώτησε η πιο μικρή νεράιδα.

- Είμαι η μοίρα που ορίζει τη ζωή και το μέλλον των ανθρώπων και πραγματικά θέλω να είναι μια όμορφη ειρηνική ζωή। Όμως αυτοί άφησαν τον πόλεμο να κυβερνά. Κι ο πόλεμος είναι ένας γέρος κακός που χαίρεται όταν βλέπει δυστυχισμένα παιδιά. Μια μέρα λοιπόν φυλάκισε την ειρήνη σ’ ένα σκοτεινό κάστρο. Την έδεσε με αλυσίδες για να μην μπορεί κανείς να την ελευθερώσει κι έβαλε την φιλονικία και την διχόνοια να την προσέχουν.

- Μα καλά η αγάπη και η καλοσύνη τι απέγιναν; ρώτησε μια νεραϊδούλα με φωνή που έτρεμε. ____________________________________
Αχ κι αυτές δε στάθηκαν πιο τυχερές. Την αγάπη την κρατά φυλακισμένη το μίσος, ένα ξωτικό που δε θέλει να βλέπει αγαπημένους τους ανθρώπους. Χαρά του να


- βλέπει τους ανθρώπους να τσακώνονται, να μιλά άσχημα ο ένας στον άλλον και να χαίρονται όταν ο διπλανός τους πονά και είναι δυστυχισμένος, συνέχισε η μοίρα.

- Κι η καλοσύνη! Που είναι; ρώτησε μια ξανθιά νεράιδα αν και μάντευε την απάντηση.
____________________
- Αχ! Αυτή είναι φυλακισμένη σε μια σκοτεινή σπηλιά που την είσοδο την κλείνει ένας τεράστιος βράχος. Η κακία και η έχθρα, δύο κακές μάγισσες στέκονται απ’ έξω και διώχνουν όποιον πλησιάσει, είπε αναστενάζοντας η μοίρα.

- Αχ δεν υπάρχει ελπίδα να ελευθερωθούν, ψιθύρισε ένα παιδάκι κι αναστέναξε δυνατά.

- Ποιος με φώναξε; ρώτησε μια όμορφη νεράιδα.

- Εσένα; κανένας, είπε το παιδάκι.

- Μα πως είπες ελπίδα, το άκουσα καθαρά, συνέχισε αυτή.
___________________
- Μα ποιες είστε εσείς τελικά, αναφώνησαν όλα τα παιδιά.

- Ποιες είμαστε; Ακούστε λοιπόν!

Και τότε, κάνοντας μια στροφή η κάθε νεράιδα παρουσιαζόταν στα παιδιά που είχαν μείνει άφωνα.

Και ξεκίνησε η πρώτη:

Τ’ όνομά μου είναι ελπίδα

της ζωής η ηλιαχτίδα

για ένα κόσμο φωτεινό

όμορφο ειρηνικό.

Και μετά με τη σειρά παρουσιάστηκαν όλες.

Θαρρώ όλες με γνωρίζετε

και με υπολογίζετε

η φιλία είμαι η ονομαστή

που ομορφαίνει κάθε στιγμή





Σίγουρα μ’ έχετε ακουστά

πρόσωπα θέλω γελαστά

χαρά το όνομά μου

το τραγούδι συντροφιά μου.



Ευτυχία με φωνάζουν

κι όλοι με αγκαλιάζουν


τη ζωή με λουλούδια τη γεμίζω
χαμόγελα απλόχερα χαρίζω.

Η γνώση είμαι εγώ
που πάντα σας οδηγώ
σε αποφάσεις συνετές
δίκαιες και γνωστικές.

Ομόνοια ονομάζομαι
τον πόλεμο απεχθάνομαι
τη διχόνοια πολεμώ
μακριά την κυνηγώ.

Στη ζωή χαμογελώ
τις αρρώστιες πολεμώ
Τα όνειρα να γίνουν αληθινά
υγεία να ’χετε παντοτινά.

Και μόλις συστήθηκαν στα παιδιά τους είπαν να μην απογοητεύονται και ότι θα τα βοηθήσουν να γίνουν χαρούμενα και ευτυχισμένα.
- Αλήθεια θα μας βοηθήσετε να διώξουμε τον πόλεμο, το μίσος, την κακία, ρώτησε ένα όμορφο κοριτσάκι που το χαμόγελο έλαμψε πάλι στο πρόσωπό του.
- Εμπρός μη χάνουμε καιρό, ελάτε να οργανωθούμε, έχουμε πολλή δουλειά! φώναξε η ελπίδα.
Κι έχετε περιέργεια να μάθετε τι έγινε μετά; Για ακούστε λοιπόν τη συνέχεια, χωρίς να χάνετε λεπτό, γιατί συνέβησαν γεγονότα φοβερά που τον κόσμο άλλαξαν για τα καλά.
Το δρόμο τον έδειξε η μοίρα, που ήθελε το καλό των ανθρώπων.
Πρώτος σταθμός λοιπόν το κάστρο του πολέμου. Δεν πήγαν όμως μόνοι τους, γιατί τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα και μαζεύτηκαν πολλά παιδιά. Όπλα δεν είχαν, βόμβες και κανόνια, αλλά είχαν μια καρδιά γεμάτη θάρρος και δύναμη. Κύκλωσαν το κάστρο κι άρχισαν ένα όμορφο τραγούδι. Από τα χέρια τους έφυγαν λευκά περιστέρια και λουλούδια γέμισαν τον τόπο. Ο πόλεμος, η διχόνοια και η φιλονικία δεν άντεξαν το τραγούδι κι έκλεισαν τα αυτιά τους. Με το τραγούδι των παιδιών ήταν τόσο δυνατό, τόσο γλυκό που αντηχούσε ψηλά ως τον ουρανό.
Τα περιστέρια μπήκαν στο κάστρο και ελευθέρωσαν την ειρήνη. Το άρωμα των λουλουδιών πλημμύρισε το μέρος. Ο πόλεμος έπεσε κάτω μην αντέχοντας, το ίδιο και η παρέα του και τότε τον έπιασαν και τον φυλάκισαν στα πιο βαθιά και σκοτεινά υπόγεια του κάστρου.
Η ειρήνη ήταν ελεύθερη πια κι αγκάλιασε όλες τις νεράιδες που την βοήθησαν να δει το φως του ήλιου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, φώναξε σ’ όλα τα παιδιά που την έσωσαν απ’ τον πόλεμο.
Έτσι αγκαλιασμένοι έφυγαν από κει για να πάνε να ελευθερώσουν την καλοσύνη. Πως θα ξεγελούσαν όμως την κακία, πως θα παρέσερναν την έχθρα μακριά;
Πάλι η μοίρα τους οδήγησε στη σπηλιά που ήταν φυλακισμένη η καλοσύνη. Για να δούμε λοιπόν τι έκαναν μόλις έφτασαν εκεί.
Πλησίασαν κοντά δυο παιδιά.
- Τι θέλετε; ρώτησε η κακία με άγρια φωνή.
- Να μάθαμε ότι μένετε εδώ και ήρθαμε να σας ρωτήσουμε ποια είναι η ποιο έξυπνη και πιο δυνατή.
- Μα και βέβαια εγώ, είπε η κακία.
- Τι λες; Αντέδρασε η έχθρα. Εγώ είμαι η πιο όμορφη, η πιο έξυπνη και η πιο δυνατή.
Ο καβγάς δεν άργησε ν’ ανάψει. Φωνές γέμισαν την ατμόσφαιρα και τότε βρήκαν την ευκαιρία τα άλλα παιδιά να σπρώξουν το βράχο και να βγει έξω η καλοσύνη. Και τότε μια λάμψη σκέπασε τον ουρανό και τυφλώθηκαν η έχθρα και η κακία. Αμέσως τις άρπαξαν και τις έκλεισαν στη σπηλιά, έβαλαν και το βράχο κι έμειναν για πάντα εκεί κλεισμένες.
Η καλοσύνη δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήταν ελεύθερη. Άρχισε να ρωτά τι συνέβη και πως την βρήκαν. Όμως η γνώση της είπε ότι δεν είχαν καιρό για λόγια γιατί έπρεπε να ελευθερώσουν την αγάπη.
Για άλλη μια φορά η μοίρα, τους βοήθησε να βρουν το σπίτι του μίσους, του κακού ξωτικού που τρύπωνε παντού και ξεγελούσε τους ανθρώπους. Δεν είχε όπλα, όπως ο πόλεμος, αλλά είχε ένα ραβδάκι που έκανε τους ανθρώπους κακούς, εγωιστές, σκληρούς και άδικους μόλις τους άγγιζε. Το σπίτι του ήταν στην άκρη ενός δάσους. Ήλιος δεν το φώτιζε, ήταν πάντα σκοτεινό και παγωμένο.
Πώς μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν οι νεράιδες και τα παιδιά. Πώς να το νικήσουν;
- Μη σας νοιάζει, λέει η ευτυχία. Θα αναλάβω εγώ.
- Θα σε βοηθήσω κι εγώ, φώναξε η φιλία, γιατί πολύ μας έχει ταλαιπωρήσει αυτό το πλάσμα. Πρέπει να τελειώνουμε μαζί του.
Για να δούμε λοιπόν τι έγινε στη συνέχεια.
Προχώρησαν όλοι μαζί. Μπροστά πήγαινε η ευτυχία και η φιλία. Πίσω όλα τα παιδιά κρατώντας μεγάλες κόκκινες καρδιές από χαρτόνι που έγραφαν «ΑΓΑΠΗ». Όταν τους είδε το μίσος τους είπε άγρια να φύγουν, γιατί το ενοχλούσαν.
Τότε η φιλία άρχισε να μιλά με τη γλυκιά φωνή της και όλες οι νεράιδες άρχισαν να τραγουδούν.


- Σταματήστε, φώναξε θυμωμένο το μίσος.
Όμως η φωνή του σκεπάστηκε από το τραγούδι που έλεγε για την αγάπη και για το πόσο όμορφη είναι η ζωή όταν είναι όλοι συμφιλιωμένοι. Μιλούσε για την γλυκιά αγκαλιά της μάνας, για το τρυφερό χάδι του πατέρα για τη χαρά της συνεργασίας, για την αξία του να μοιράζεσαι χαρές και λύπες με φίλους. Όλοι άκουγαν αμίλητοι, συγκινημένοι. Γιατί βλέπετε τα όπλα που μπορούσαν να νικήσουν το μίσος ήταν τα λόγια της αλήθειας, της χαράς, της αισιοδοξίας. Τα παιδιά κρατούσαν σφιχτά τις χάρτινες καρδιές στο στήθος τους όταν ξαφνικά το μίσος μη αντέχοντας άλλο αυτή τη γλυκιά μελωδία άρχισε να μικραίνει, να μικραίνει ώσπου εξαφανίστηκε και τα μόνα που έμειναν στο έδαφος ήταν τα κλειδιά του σπιτιού. Ένα ουράνιο τόξο εμφανίστηκε τότε στον ουρανό και το μέρος γέμισε πολύχρωμα λουλούδια. Αμέσως η φιλία άρπαξε τα κλειδιά και ελευθέρωσε την αγάπη. Βγαίνοντας η αγάπη το σπίτι σκεπάστηκε από ένα σύννεφο και εξαφανίστηκε. Στη θέση του εμφανίστηκε ένα πανέμορφο περιβόλι. Όλα έμοιαζαν μαγικά.
Η αγάπη έτρεξε στην αγκαλιά της ειρήνης και της καλοσύνης. Είχαν τόσα πολλά να πουν. Οι νεράιδες τότε θέλησαν να ευχαριστήσουν τα παιδιά, που βρήκαν τη δύναμη ν’ αγωνιστούν για να διώξουν τον πόλεμο, την κακία, την έχθρα και το μίσος και να ελευθερώσουν τις αδελφές τους.
- Ευχαριστούμε πολύ παιδιά, φώναξαν χαρούμενες και συγκινημένες.
- Εμείς ευχαριστούμε, αποκρίθηκαν όλα μαζί, γιατί μας δείξατε το δρόμο της αγάπης, της ειρήνης και της καλοσύνης. Μας δώσατε την ευκαιρία να ονειρευτούμε έναν κόσμο καλύτερο και να αγωνιστούμε γι’ αυτόν.
Τώρα πρέπει να προσπαθήσουμε να πείσουμε και τους μεγάλους ότι υπάρχει ελπίδα, χαρά, ευτυχία, φιλία, ομόνοια, υγεία και γνώση και δεν πρέπει να απογοητευόμαστε. Αν παλέψουμε όλοι μαζί ενωμένοι θα ακούγονται μόνο τραγούδια και γέλια, θα σβήσουν τα δάκρια και η μελαγχολία. Μπορούμε όλοι μαζί να φτιάξουμε έναν κόσμο όπως τον αξίζουμε εμείς τα παιδιά και πρέπει όλοι να φροντίσουμε να γίνει πραγματικότητα.

ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ!!!!

Τα προφυλακτικά.. Κάποτε μια τουρίστρια συνάντησε σε ένα βουνό δύο Πόντιους. Αφού γνωρίσθηκαν καλά αποφάσισαν να κάνουν έρωτα. Πρίν ξεκινήσουν η τουρίστρια τους φόρεσε δύο προφυλακτικά.
- Τι είναι αυτά τα λάστιχα; ρώτησαν οι Πόντιοι.
- Για να μην μείνω έγκυος, απαντά η τουρίστρια.
Πέρασε καιρός από αυτό το γεγονός, μήνες και οι Πόντιοι μελαγχολούσαν κάθε μέρα και περισσότερο. Ώσπου μια μέρα ο ένας δεν άντεξε και λέει στον άλλο:
- Ρε συ Γιωρίκα, σε ενδιαφέρει άμα θα μείνει αυτή η τουρίστρια έγκυος;
- Όχι.
- Τότε δεν βγάζουμε αυτά τα λάστιχα που μας φόρεσε..;;

_____________________________________________________________

Στριπ πόκερ;; Ο Γιωρίκας μπουκάρει στην κρεβατοκάμαρα και βρίσκει την γυναίκα και έναν άγνωστο τύπο ημίγυμνους πάνω στο κρεβάτι. Βουτάει τον τύπο από τον σβέρκο και τον ταρακουνάει άγρια ζητώντας εξηγήσεις.
- Να σας εξηγήσω κύριε, του λέει αυτός τρέμοντας. Στο από πάνω διαμέρισμα κάναμε ένα πάρτι. Κάποια στιγμή παίζαμε στριπ πόκερ και έμεινα με το σώβρακο. Αλλά όταν ρεφάρισα και κέρδισα ξανά το παντελόνι μου, κάποιος για πλάκα το πέταξε από το μπαλκόνι κάτω και προσγειώθηκε στο μπαλκόνι σας. Κατέβηκα και εγώ κάτω και είπα της γυναίκας σας να μου το δώσει. Και την ώρα που το έπαιρνα, μπήκατε εσείς! Έτσι έγινε, αλήθεια σας λέω.
- Έτσι έγινε μωρή; ρωτάει αγριεμένος ο Γιωρίκας την γυναίκα του.
- Έτσι έγινε Γιωρίκα μου, του λέει αυτή. Δεν τον ξέρω τον κύριο!
- Τέλος πάντων. Σε πιστεύω. Αλλά σήκω φύγε τώρα μην σε πλακώσω στις σφαλιάρες.
Ο τύπος έφυγε σφαίρα από το σπίτι, ήρθε το βράδυ και έπεσε το αντρόγυνο να κοιμηθεί. Αλλά κατά τις τρεις το πρωί, σηκώνεται ο Γιωρίκας επάνω κι άρχισε να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο φωνάζοντας:
- Όχι ρε γαμώτο! Τώρα το θυμήθηκα!.
- Τι έγινε Γιωρίκα μου;, ρωτάει παραξενεμένη η γυναίκα του.
- Τώρα το θυμήθηκα ρε γαμώτο! Μένουμε σε μονοκατοικία..!!

______________________________________________________________

Η porsche Πάνε ο Κωστίκας και ο Γιωρίκας στην Γερμανία και αγοράζουν την πιo καινούργια porsche. Στο γυρισμό, όταν ήταν καλός ο καιρός ο Κωστίκας πήγαινε με 120χλμ. την ώρα, ενώ όταν ο καιρός είχε βροχές και καταιγίδες πήγαινε με 280χλμ. την ώρα. Οπότε, όταν έφτασαν στην Ελλάδα, δεν κρατήθηκε ο Γιωρίκας και τον ρωτάει:
- "Βρε Κωστίκα, γιατί όταν ο καιρός ήταν καλός πήγαινες σιγά, ενώ όταν έβρεχε πήγαινες του σκοτωμού;"
Και του απαντάει ο Κωστίκας:
- "Μα καλά Πόντιος είσαι; Δεν μας είπε ο πωλητής ότι αυτό το αμάξι, πιάνει 280χλμ την ώρα στο νερό

______________________________________________________________

Μετά από χρόνια.. Ο Νίκος συζητά με ένα φίλο του για την οικογενειακή του κατάσταση:
- Όταν πρωτοπαντρεύτηκα, ήταν όλα πανέμορφα. Όταν γύριζα σπίτι μετά από τη δουλειά μου, ο σκύλος μου γάβγιζε από χαρά και η γυναίκα μου, μου έφερνε τις παντόφλες μου. Τώρα όμως άλλαξαν τα πράγματα. Ο σκύλος φέρνει τις παντόφλες και η γυναίκα μου γαβγίζει..!!

______________________________________________________________

Τα καινούργια παπούτσια... Ο κυρ-Κώστας και η κυρα-Φρόσω είναι παντρεμένοι εδώ και 50 χρόνια και τώρα είναι περασμένα 70. Όλη του τη ζωή ο κυρ-Κώστας ήθελε ένα ζευγάρι παπούτσια από δέρμα κροκοδείλου και έκρινε πως είχε φτάσει πια η ώρα να τα κάνει δώρο στον εαυτό του.
Όταν επέστρεψε σπίτι, φορώντας τα καινούργια του παπούτσια, είπε στην κυρα-Φρόσω:
- Λοιπόν, βλέπεις κάτι διαφορετικό πάνω μου;
- Τι θα μπορούσε να είναι διαφορετικό; Κάθε μέρα φοράς το ίδιο πουκάμισο και το ίδιο παντελόνι. Που είναι η διαφορά;
Ο κυρ-Κώστας δεν το έβαλε κάτω. Χωρίς να πει κουβέντα, πήγε στο υπνοδωμάτιο, γδύθηκε και βγήκε έξω μη φορώντας τίποτε άλλο παρά τα καινούργια του παπούτσια.
- Τώρα Φρόσω, βλέπεις κάτι διαφορετικό;, τη ρώτησε.
- Που είναι η διαφορά, Κώστα μου; Κρέμεται προς τα κάτω όπως και κάθε μέρα.
Προσβεβλημένος και θυμωμένος, ο κυρ-Κώστας φώναξε:
- Και ξέρεις γιατί κρέμεται προς τα κάτω; Γιατί κοιτάζει τα καινούργια μου παπούτσια!
Η κυρα-Φρόσω σήκωσε τους ώμους λέγοντας:
- Έπρεπε να αγοράσεις καπέλο..!!

______________________________________________________________

Το παγώνι στο ζωολογικό κήπο Ένα ζευγάρι με τον τρίχρονο γιο τους πήγαν στο ζωολογικό κήπο. Ο μικρός βλέπει για πρώτη φορά στη ζωή του παγώνια και εκστασιασμένος φωνάζει στον πατέρα του:
- Μπαμπά μπαμπά κοίτα. Άνθισαν οι κότες

______________________________________________________________

Ο πόντιος υπάλληλος.. Ένας Πόντιος δουλεύει σε ένα supermarket πάει ο πελάτης και του λέει:
- Κόψε μου ένα τέταρτο ζαμπόν.
Ξεκινάει ο Πόντιος και κόβει, κόβει... φτιάχνει μια ντουζίνα και ο πελάτης απορριμένος του λέει:
- Φτάνει άνθρωπέ μου ένα τέταρτο σου είπα.
Ο Πόντιος απαντά:
- Έχω ακόμα δέκα λεπτά να κόψω..!!

______________________________________________________________

Το άλογο σου σε θέλει.. Εκεί που καθόταν ο σύζυγος στην πολυθρόνα του και διάβαζε προσηλωμένος την εφημερίδα του, πηγαίνει η γυναίκα του σιγά-σιγά πίσω του και του ρίχνει ένα δυνατό χτύπημα με το τηγάνι στο κεφάλι του!
- Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μα καλά τρελλάθηκες; Τι με χτυπάς;
- Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Βρε αχαϊρευτε, τι είναι αυτό το χαρτάκι που βρήκα στην τσέπη του παντελονιού σου και γραφει Μαριλού;
-Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δεν θυμάσαι πριν από 2 βδομάδες που πήγα στον ιππόδρομο; Μαριλού είναι το όνομα του αλόγου που είχα ποντάρει.
-ΓΥΝΑΙΚΑ: Πω-πω, με συγχωρείς, ώρες-ώρες και γω δεν καταλαβαίνω πώς γίνομαι τόσο ζηλιάρα. Ελπίζω να μην σε πόνεσα πολύ.

Μετά από 3 μέρες το ίδιο σκηνικό. Ο άντρας να διαβάζει αμέριμνος την εφημερίδα του στην πολυθρόνα και η γυναίκα του ρίχνει μια δυνατή με το τηγάνι στο κεφάλι.
ΑΝΤΡΑΣ: Μα καλά, τι έπαθες πάλι;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Τηλεφώνησε το άλογο σου και σε θέλει..!

______________________________________________________________

Οι Λαρισαίοι στη Μύκονο Ένα ζευγάρι Λαρισαίων πηγαίνει με τα παιδάκια τους στη Μύκονο. Όταν έφτασαν, λέει ο μπαμπάς και η μαμά, πως επειδή πλέον είναι στη Μύκονο κι εκεί κυκλοφορούν σημαντικοί άνθρωποι θα πρέπει όποτε βγαίνουν έξω τα παιδιά από τη θάλασσα αντί "μαμά και μπαμπά" να τους προσφωνούν "Mammy και Daddy".
Την επόμενη μέρα που πήγαν στη θάλασσα, η μαμά κι ο μπαμπάς κάθησαν έξω και τα παιδάκια μπήκαν να κολυμπήσουν. Κι εκεί που κολυμπούσαν, φωνάζουν:
- Mammy! Daddy! Τηράτε πως πλατσαρνάμε!! (Μετάφραση: Κοιτάξτε πως κολυμπάμε)

______________________________________________________________

Το ταξί Mercedes Μια πόντια μπαίνει μέσα σε ένα ταξί Mercedes και ρωτά τον οδηγό τι είναι αυτό το σήμα μπροστά (το σήμα της Mercedes).
Ο οδηγός για να την πειράξει της λέει ότι είναι σκόπευτρο και βάζοντας κάποιον σημάδι πηγαίνει πάνω του και τον σκοτώνει.
Η πόντια δεν τον πιστεύει και τότε ο οδηγός της λέει:
- Βλέπεις αυτή την κοπέλα στη στάση; Θα τη σκοτώσω.
Με φόρα οδηγεί το ταξί κατευθείαν προς τη κοπέλα. Την τελευταία στιγμή βεβαίως γυρίζει το τιμόνι για να την αποφύγει. Ακούει όμως ένα μπάμ και βλέπει την κοπέλλα πεσμένη κάτω και την πόντια να του λέει:
- Σκόπευτρο ξεσκόπευτρο αν δεν άνοιγα την πόρτα θα την είχαμε χάσει...!

______________________________________________________________

Ο Γιωρίκας και ο Κωστίκας στη Γερμανία.. Την εποχή που ο Σημίτης ήταν πρωθυπουργός και επικρατούσε η ανεργία ο Γιωρίκας και ο Κωστίκας ήταν άνεργοι. Έτσι αποφάσισαν να πάνε στη Γερμανία. Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα.
Κωστίκας: Αφού δε ξέρουμε γερμανικά πως θα πάμε στη Γερμανία ρε Γιωρίκα;
Γιωρίκας: Εγώ τα μαθαίνω γρήγορα τα γερμανικά μη στεναχωριέσαι.
Έτσι πήγαν στη Γερμανία. Εκεί με τα χίλια ζόρια τελικά βρήκαν δουλειά. Πέρασε η μέρα και λογικό ήταν να πεινάσουν. Έτσι πήγαν σε ένα εστιατόριο. Όμως δεν ξέρανε γερμανικά.
Κωστίκας: Αφού δε ξέρουμε γερμανικά πως θα παραγγείλουμε;
Γιωρίκας: Εγώ τα έμαθα τα γερμανικά μη φοβάσαι.
Έρχεται λοιπόν ο σερβιτόρος και λέει ο Γιωρίκας:
- Θέλω ένα πατατόφ, ένα μπιφτεκόφ, ένα μπριζολόφ και ένα σουβλακόφ.
Τα γράφει λοιπόν ο σερβιτόρος. Περνάει λίγη ώρα και ύστερα τα φέρνει ο σερβιτόρος και λέει ο Κωστίκας:
- Μπράβο ρε Γιωρίκα όντως τα έμαθες τα γερμανικά.
Και λέει ο σερβιτόρος:
- Αν δεν ήμουνα ελινόφ θα τρώγατε σκατόφ!

Χαμογελάτε!!! Κάνει τους άλλους ν ανησυχούν.....

ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΤΗ ΜΑΡΙΑ !!

Ας ενώσουμε τις καρδιές μας για τη Μαρία

Επείγον!

Φίλες και φίλοι,

επείγουσα έκκληση, για ένα ζήτημα κυριολεκτικά

Ζωής ή θανάτου!

Πρόκειται για μία αγαπημένη φίλη από τη Λευκωσία, τη Μαρία Δημητρίου, η οποία είναι 25 ετών και πάσχει από μία σπάνια νευρολογική νόσο, το σύνδρομο Behcet-Αδαμαντιάδη ή “Neurobehcet disease”, που προσβάλλει ταυτόχρονα πολλά όργανα του ανθρώπινου σώματος. Η νόσος αυτή της έχει προκαλέσει ρευματοειδή αρθρίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, επιληπτικές κρίσεις, χρόνια εγκεφαλίτιδα λόγω φλεγμονής του εγκεφαλονωτιαίου υγρού, καθώς και μειωμένη όραση και ακοή.

Διαβάστε εδώ:ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΜΠΛΕ ΛΙΝΚ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΦΙΛΩΝ ΜΠΛΟΚΕΡ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.

Evelinasym

Εσωτερικά Μονοπάτια

Ιανός

Mar9659

ΞΑΝΘΗ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ

Όσοι επιθυμούν να συνεισφέρουν, μπορούν να καταθέσουν την οικονομική τους βοήθεια στους παρακάτω λογαριασμούς:

1]. Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς : CY14007042100000000020162227 – SWIFT NUMBER: CCBKCY2N

2]. Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N

Όνομα: Μαρία Δημητρίου

Έχουμε αποδείξει ότι το διαδίκτυο μας φέρνει πιο κοντά και μας ενώνει. Ας αποδείξουμε τώραΑς κάνουμε μαζί την υπέρβαση! Το ξέρω ότι μπορούμε!

Όσοι θέλετε να επισκεφτείτε το αρχικό μπλογκ της Μαρίας, μπείτε στο:

http://www.mariatweety.blogspot.com/