ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!!!!!!!!ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!!

EΛΠΙΔΑ

Τέσσερα κεριά έκαιγαν απαλά φωτίζοντας το σκοτεινό δωμάτιο. Η νύχτα ήταν τόσο ήσυχη που μπορούσες να τα ακούς να σιγοψιθυρίζουν…

“Είμαι η Ειρήνη, όμως κανένας δε φροντίζει να διατηρεί τη φλόγα μου, μάλλον θα πρέπει να αποχωρήσω”, ακούστηκε να ψιθυρίζει το πρώτο κερί και αργόσβησε.

“Είμαι η Πίστη, μα κανένας δε φαίνεται να με χρειάζεται πλέον, οπότε δεν υπάρχει νόημα να παραμένω αναμμένη”, είπε το δεύτερο κερί την ώρα που ένα απαλό αεράκι έσβηνε τη φλόγα του.

“Είμαι η Αγάπη, δεν έχω την αντοχή να διατηρήσω τη φλόγα μου. Οι άνθρωποι δε μου δίνουν σημασία και δεν κατανοούν την αξία μου. Έχουν πάψει να αγαπάνε ακόμα και τα πιο κοντινά τους άτομα.” ψιθύρισε το τρίτο κερί και έσβησε.

Ένα μικρό κοριτσάκι άνοιξε ξαφνικά την πόρτα και μπήκε στο δωμάτιο. Κοίταξε τα σβησμένα κεριά και με βουρκωμένα μάτια τους είπε: “Γιατί δεν είστε αναμμένα; Θα έπρεπε να είστε αναμμένα μέχρι το τέλος”

Τότε μοναχά μίλησε το τέταρτο κερί। “Μη κλαις, της είπε. Όσο υπάρχω εγώ και διατηρώ τη φλόγα μου, μπορούμε να ανάψουμε και πάλι τα σβησμένα κεριά. Το όνομα μου είναι Ελπίδα…”

_______________________________

ΩΡΑ ΓΙΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ:)

Πεθαίνει κάποιος και πάει στον παράδεισο, χτυπαει την πόρτα, του ανοίγει ο Αγ.Πέτρος και του λέει να περάσει.Μπαίνει μέσα και βλέπει άλλα δύο άτομα. Ο ένας διάβαζε και ο άλλος κοιμότανε. "Ας ξεκουραστώ και εγώ", σκέφτεται και ξαπλώνει στον καναπέ για έναν υπνάκο.Ξαφνικά ακούει από κάτω μουσική, γλέντια, γέλια... Κοιτάει λοιπόν κάτω στην Κόλαση και βλέπει να χορεύουν και να γλεντάνε.Πάει στον Αγ.Πέτρο και του λέει:- Αγιε Πέτρο μου, να σου πω... Γιατί αυτοί εκεί κάτω χορεύουνε και τραγουδάνε και εμείς εδώ τίποτε;- Και τι θες τώρα, του λέει ο Αγιος Πέτρος. Για τρία άτομα να βάλω ορχήστρα;

_______________________________

Όδηγούσε το αμάξι του ένας Λαρισιώτης στην Αθήνα. Σε κάποια στιγμή αλλάζει λωρίδα χωρίς να ανάψει το φλας. Οπότε του φωνάζει ένας Αθηναίος:- Ε μπάρμπα, το φλας!!! - Και βέβια το φλάω, καινούργιου είναι!

_______________________________

Ένας βλάχος αποφασίζει να αφήσει το χωριό και να πάει σαφάρι στην Αφρική.Όταν γυρνά, τον ρωτάνε όλοι για τις εντυπώσεις του, για το τί είδε εκεί που πήγε...- Είδα λιοντάρια, λέει ο βλάχος.- Τι είν' του λιουντάρ';- Πως είναι το γομάρ', μόνο με πιο μεγάλο κεφάλι.- Τί άλλο είδες;- Είδα μια καμηλοπάρδαλη.- Τι ειν' η καμηλοπάρδαλη;- Πως είναι το γομάρ', μόνο με πιο μακρύ λαιμό!- Τί άλλο είδες;- Είδα έναν βόα.- Βόα; Τί ειν' αυτό;- Πως είναι το πουλί από το γομάρ'; Χωρίς το γομάρ'!

_______________________________

Η καινούργια και ωραία δασκάλα κάνει μάθημα και ο επιθεωρητής κάθετε σε ένα θρανίο και επιθεωρεί. Σε κάποια στιγμή η δασκάλα σηκώνει το χέρι της, γράφει μια δύσκολη λέξη στον πίνακα και ρωτά τα παιδιά ποιος μπορεί να την διαβάσει. Την ώρα όμως που σήκωσε η δασκάλα το χέρι της, για να γράψει τη λέξη, σηκώθηκε λίγο η φούστα της και φάνηκε το μπούτι της, το οποίο βλέποντας το ο γέρος επιθεωρητής αναφωνεί ψιθυριστά:
_«Πω – πω μπούταρος!»
Ακούγοντας αυτό ο Μπόμπος σηκώνει το χέρι του, για να πει και Βλέποντας αυτό η δασκάλα γυρνά και του λέει:
_ Έλα Μπόμπο λέγε.
Και ο Μπόμπος:
_Η λέξη που γράψατε κυρία είναι η λέξη «μπούταρος»,
Ακούγοντας αυτό η δασκάλα νευριάζει και διατάζει το Μπόμπο να βγει έξω από την αίθουσα. Υπακούοντας ο Μπόμπος απομακρύνεται και όταν περνά δίπλα από τον επιθεωρητή του λέει ψιθυριστά:
_Αλλη φορά, ρε βλάκα, άμα δεν ξέρεις, να μη μιλάς!