ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ.ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ!!!!!!

Καλο μηνα σε ολους!!!!

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΜΑ!!!!!!

Μια φορά και έναν καιρό ήταν κάποτε η ΑΛΗΘΕΙΑ μια πανέμορφη γυναίκα.Όλος ο κόσμος την αγαπούσε και την έβαζε στο σπίτι του.Από την άλλη μεριά,ένα κακάσχημο τέρας,το ΨΕΜΑ που μόνο στην όψη του τρόμαζε τους ανθρώπους,αναγκαζόταν να ζει κρυμμένο στις σπηλιές ,πάντα έβρισκε τις πόρτες του κόσμου κλειστές γι αυτό.....

Αποφάσισε να κηρύξει πόλεμο στην ΑΛΗΘΕΙΑ.

Βρέθηκαν λοιπόν σ ένα ξέφωτο έτοιμοι για μάχη.Δεκα μέρες και δένα νύχτες πάλευαν ασταμάτητα,τα σπαθιά τους έβγαζαν φλόγες,τίποτα δεν σταμάταγε το ΨΕΜΑ μέχρι να υπάρξει κάποιος νικητής.Η ΑΛΗΘΕΙΑ πάλευε με όλη της τη δύναμη.Η κούρασή τους ήταν χαραγμένη στα πρόσωπά τους,αλλά κανείς νικητής η νικημένος ακόμα.

Για μια στιγμή βρήκαν το κουράγιο και οι δυο να σηκώσουν τα σπαθιά τους,η ένταση ήταν στο ζενίθ,ο στόχος ήταν το κεφάλι του αλλουνού.Τι σύμπτωση όμως...Η ΑΛΗΘΕΙΑ κατάφερε να κόψει το κεφάλι του ΨΕΜΑΤΟΣ και το ΨΕΜΑ να κόψει το κεφάλι της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

Για μια στιγμή σιγή.........Αρχισαν να ψάχνουν στα τυφλά για τα κομμένα κεφάλια τους.Δυστυχώς όμως η ΑΛΗΘΕΙΑ πήρε το κεφάλι του ΨΕΜΑΤΟΣ και τό ΨΕΜΑ το κεφάλι της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.....

Από τότε ο κόσμος δυσκολεύεται να τους αναγνωρίσει ....Το ψέμα γίνεται αλήθεια και η αλήθεια ψέμα........

_______________________________

Η Αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στη μέση.

Το πιο πιστό γνώρισμα της αλήθειας

είναι η απλότητα και η σαφήνεια

Το ψέμα είναι πάντα περίπλοκο

πολύλογο και έχει εξεζητημένο ύφος.

Λ .ΤΟΛΣΤΟΙ

Οσον αφορά την προσωπική ΑΛΗΘΕΙΑ του καθενός το είχε εκφράσει όμορφα ο Πλούταρχος.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ηταν κάποτε ενας τεράστιος καθρέφτης και κατοικούσε στον ουρανό.Κάποια στιγμή έπεσε στη γη και έγινε χίλια κομμάτια.Από τότε ,όταν κάποιος άνθρωπος βρει έστω και ένα κομματάκι του ,νομίζει ότι βρήκε τον καθρέφτη ολάκερο!!!!!!

_______________________________

ΩΡΑ ΓΙΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Μία γυναίκα περίμενε στον προθάλαμο του οδοντίατρου που πρόσφατα της είχανε συστήσει.
Πρόσεξε το πτυχίο του, στην γωνιά του τοίχου, στο οποίο αναγράφονταν το πλήρες όνομά του, κλπ.
Ξαφνικά θυμήθηκε το ψηλό, καστανό, καλοφτιαγμένο παλικάρι με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που είχε συμμαθητή στο γυμνάσιο, κάπου 40 χρόνια πίσω και που για ένα φεγγάρι ήταν ερωτευμένη μαζί του."Μπορεί να έχει σχέση μ' αυτόν εδώ τον τύπο; Μπα, αποκλείεται" , σκέφτηκε, άμα τον είδε. "Τούτος εδώ ο μισοφαλακρός, ο κοιλαράς, μέσα στην ρυτίδα, παραήτανε γέρος για να ήτανε ο πρώην συμμαθητής μου". Αφού της εξέτασε τα δόντια, τον ρώτησε εάν είχε φοιτήσει, παρ' ελπίδα, στο γυμνάσιο των Ιωαννίνων:
- Άκου τώρα ! Ασφαλώς, και ήμουνα και σημαιοφόρος κάθε χρόνο, είπε με περισσό καμάρι.
- Πότε αποφοιτήσατε; τον ρώτησε.
- Το 1962, απάντησε. Γιατί με ρωτάτε ;
- Γιατί ήσασταν στη τάξη μου!
Την κοίταξε προσεκτικά και όλο και πιο κοντά και κατόπιν τη ρώτησε:
- Τι μάθημα διδάσκατε;

___________________________________________________

Ήταν ένα ζευγάρι όπου ο άνδρας έλεγε για το ....... της γυναίκας του "η γραφομηχανή" και αυτή για το ....... του ανδρός της έλεγε "το μολύβι". Λέει ο άνδρας στο μικρό παιδί του:
- Παιδάκι μου, πες στη μαμά ότι ο μπαμπάς θέλει
"την γραφομηχανή".
Πάει το παιδί, το λέει και η μαμά απαντάει:
- Πες στον πατέρα σου ότι "η γραφομηχανή" δεν μπορεί τώρα.
Το λέει στον πατέρα το παιδί, "καλά" λέει ο μπαμπάς. Μετά από μια ώρα περίπου, φωνάζει η μάνα το παιδί:
- Μωρό μου, πες στον πατέρα σου ότι είναι έτοιμη "η γραφομηχανή".
Πάει, το λέει το παιδί και απαντάει ο πατέρας του:
- Πες στη μαμά "άσ'το, ο μπαμπάς το έγραψε με το χέρι"!

__________________________________________________

- Πόσο κάνουν τα κεράσια; ρωτάει μια όμορφη κοπέλα τον πονηρούλη μανάβη της γειτονιάς.
- Ένα φιλί το κιλό, απαντά εκείνος.
- Καλά, βάλτε μου πέντε κιλά.
Ο μανάβης πρόθυμος τα βάζει και τα δίνει στην κοπέλα:
- Ευχαριστώ πολύ κύριε, απαντά εκείνη. Aύριο θα έρθει η γιαγιά μου να σας πληρώσει!

__________________________________________________

Κάποιοι Πόντιοι ψιλικατζήδες κακοποιοί, αποφασίζουν να παρατήσουν τις μικροκλοπές και να αρχίσουν τα μεγάλα κόλπα: τράπεζες. Καταστρώνουν, λοιπόν, ένα ενδελεχές σχέδιο, κάνουν δεκάδες πρόβες και χτυπάνε. Πράγματι, δίχως πολύ κόπο, καταφέρνουν να μπουν σε μια τράπεζα. Μπροστά τους δεκάδες θυρίδες ασφαλείας. Ανοίγουν όλο χαρά την πρώτη αλλά το μόνο που βρίσκουν μέσα είναι ένα κύπελλο με κρέμα βανίλια:
- Τι να κάνουμε; λέει ο αρχηγός. Ας την φάμε τουλάχιστον.
Τρώνε τη βανίλια και ανοίγουν τη δεύτερη θυρίδα, πάλι κρέμα βανίλια. Την τρώνε κι αυτή. Τα ίδια και στις επόμενες. Τρώνε του σκασμού και φεύγουν
απογοητευμένοι:
- Τουλάχιστον, δε φύγαμε νηστικοί, μονολογούν.
Την άλλη μέρα, τα πρωτοσέλιδα έγραφαν: "Η μεγαλύτερη τράπεζα σπέρματος της Αθήνας, χτυπήθηκε χτες βράδυ από αγνώστους!"