ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΑΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ,ΑΣ ΨΑΞΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΒΡΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΟΡΦΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!

ΜΠΕΕΚ ΤΟ ΠΡΟΒΑΤΟ!!!

ΕΥΚΟΛΑΚΙ ΗΤΑΝ!!!

 

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟΣ!!!

 

                                           ΦΕΥΓΩΩΩΩ!!!

 

                            ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ!!!

 

                     ΑΣΚΟΣ ΚΛΥΔΩΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΒΥΘΙΖΟΜΕΝΟΣ!!!

 

                                       ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΑ ΕΡΓΑ!!!

 

                    Giannis KoutrisΝα χαμογελάτε!!!!Ενα ζεστό χαμόγελο ζεσταίνει τη ζωή μας!!!!
Δύο λεωφορεία ξεκινήσαν για μια εκδρομή. Το ένα είχε νύφες και το άλλο πεθερές. Ξαφνικά το λεωφορείο με τις πεθερές πέφτει στο γκρεμό. Οι νύφες το στήσανε στο χορό, γλεντούσανε, χορεύανε, όλες μέσα στην καλή χαρά για το ευτυχισμένο συμβάν. Σε μια γωνιά ώμος μια νύφη έκλεγε. - Γιατί κλαις; τη ρωτάει μια άλλη νύφη. Τόσο πολύ την αγαπούσες την πεθερά σου; - Όχι! λέει αυτή. Κλαίω γιατί η δικιά μου δεν ήταν μέσα!!!

  

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΑΣ ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ- ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!!!!!!

   

ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΗ ΓΗ !!!

Ενας καλλιτέχνης ήθελε να βρει και να ζωγραφίσει το ωραιότερο πράγμα στη γη.
Ρώτησε έναν ιερέα ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα στη γη.
Η ΠΙΣΤΗ του απάντησε εκείνος.Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο δυναμικού στη γη.

Ρώτησε έναν γεωργό.
Η ΕΛΠΙΔΑ του απάντησε .Αν λείψει αυτή ,έλειψε κάθε δημιουργία για την ζωή.

Ρώτησε και μία φτωχή εργάτρια.
Η ΑΓΑΠΗ του είπε.Με αυτή ξεπερνώ κάθε μου καημό.
ΠΙΣΤΗ, ΕΛΠΙΔΑ, ΑΓΑΠΗ σκέφτηκε ο καλλιτέχνης.Πώς όμως μπορώ να ζωγραφίσω και τα τρία αυτά μαζί. Την ώρα που έμπαινε στο σπίτι του ,στάθηκε με έκσταση μπροστά σ έναν ζωντανό πίνακα.Τους γονείς του,τη γυναίκα του και τα παιδιά του.

Στο μέτωπο των γονέων του είδε την ΠΙΣΤΗ!!!

Στο χαμόγελο των παιδιών του είδε την ΕΛΠΙΔΑ !!!

Στα μάτια της γυναίκας του λαμποκοπούσε η ΑΓΑΠΗ !!!

Η καρδιά του σκίρτησε.Να το ωραιότερο πράγμα στη γη σκέφτηκε! Αυτό θα ζωγραφίσω.Και αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο ,παρά η οικογενειακή του εστία.Ενα απλό χαρούμενο σπιτάκι!!!

Ενα απλό χαρούμενο σπιτάκι,που το κυβερνούσε η πίστη,η ελπίδα και η αγάπη!!!!🏡 🏡 🏡 🏡

Να χαμογελάτε!!! 
 Στο μάθημα της ανάγνωσης.

-Κύριε, έχω μια απορία. Δεν ξέρω τι θα πει η λέξη ψηλάφισα.

-Μήπως ξέρει κανείς από εσάς; ρωτά τα άλλα παιδιά ο δάσκαλος.

-Ψηλάφισα, κύριε, λέει ο Κωστάκης, θα πει έπιασα ένα ψύλλο και τον άφησα!

ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΚΕΡΝΑΩ!!!!ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ ΝΑ ΄ΡΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΦΟΡΕΣΤΕ ΟΤΙ ΒΡΕΙΤΕ.ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΝΑ ΦΕΡΕΤΕ ΜΟΝΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ!!!!!!

ΓΙΟΡΤΑΖΩ!!!! ΓΙΟΡΤΑΖΩ!!!!
  

Χρόνια πολλά Γιάννη!!!!!!!!!!

Σήμερα που είναι η γιορτή μου είστε όλοι καλεσμένοι.Κεραστείτε-χαρείτε-γελάστε!Σας στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά δώρο κέρασμα για την αγάπη σας και τη φιλία σας όλα αυτά τα χρόνια!!Σας ευχαριστω για τις ευχές σας.

Πάρτε οτι σας αρέσει!!!

   

 

  

Ν'ανοίξουμε και μια σαμπάνια για το καλο!!

 

Στην υγειά σας καλοί μου φίλοι και φίλες και ότι ποθεί η καρδια σας!!  

      

ΦΟΡΕΣΤΕ ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΣΑΣ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΥΠΟΔΕΧΤΕΙΤΕ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ 2019 ΠΟΥ ΗΡΘΕ.ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!!!!!!!!

 

Μπορεί να λιγοστέψανε εφέτος τα λεφτά μας,μα

έχουμε ακόμα άθιχτα τα πλούτη στην καρδιά μας


Κάποτε ένας μεγάλος μάγος έβαλε ένα αίνιγμα!!!

Απ ολα τα πραγματα του κόσμου,ποιο είναι το πιο μεγάλο και το πιο μικρό,το πιο σύντομο και το πιο μακρύ,το πιο διαιρετό και το πιο εκτεταμένο,το πιο παραμελημένο και το πιο ποθητό,που χωρίς αυτό τίποτα δεν μπορεί να γίνει ,που καταβροχθίζει τα ασήμαντα και ζωογονεί τα σημαντικά και μεγάλα;;;

Αλλοι είπαν ότι ήταν η Τύχη,άλλοι είπαν η Γη ,άλλοι το Φως.

Ο μεγάλος μάγος είπε πως ήταν ο Χρόνος!!!

Τίποτα δεν είναι πιο μεγάλο,αφού αυτός ειναι το μέτρο της αιωνιότητας.

Τίποτα δεν είναι πιο μικρό,αφού δεν μας φτάνει για τα σχέδιά μας.

Τίποτα δεν είναι πιο μακρύ,γι αυτόν που περιμένει.

Τίποτα δεν είναι πιο σύντομο,γι αυτόν που χαίρεται.

Ολοι οι άνθρωποι τον παραμελούν και όλοι λυπούνται όταν πάει χαμένος.

Τίποτα δεν γίνεται χωρις αυτόν!!!!!

 

ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ
ΑΣ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ Ο ΠΟΝΟΣ
ΑΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ,ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ\
ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΧΡΥΣΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ        
ΓΕΡΕ ΧΡΟΝΕ,ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ
ΠΑΕΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ Η ΣΕΙΡΑ                    
ΗΡΘΕ Ο ΝΕΟΣ ΜΕ ΤΑ ΔΩΡΑ
ΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕ ΧΑΡΑ

ΜΑ ΚΙ ΑΝ ΦΕΥΓΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΣ
ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΠΑΝΤΑ ΖΕΙ
ΚΑΘΕ ΛΥΠΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΜΑΣ
ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΜΑΖΙ              

ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ!!!!!!ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΜΠΟΤΕΣ!!!!!

Μια φορά και έναν καιρό όταν τα παραμύθια είχανε μαθευτεί στα πέρατα του κόσμου, μια φήμη κυκλοφόρησε για έναν αετό που φορούσε κάτι κόκκινες μπότες. Λέγανε ότι είχε μαγικές ικανότητες, διότι ήταν ο γιος της καλής μάγισσας που είχε το γυάλινο κάστρο στη μέση του μεγάλου Δάσους.
Ο αετός ζούσε στα ψηλά βουνά της γαλάζιας πολιτείας και πολλές φορές οι άνθρωποι που πήγαιναν να μαζέψουν χόρτα, έλεγαν ότι έβλεπαν ένα παλικάρι πολύ όμορφο όπου πάντα καθότανε σ’ένα συγκεκριμένο μέρος κάτω από μια οξιά, φορούσε κόκκινες μπότες, κρατούσε στα χέρια του ένα μεγάλο πριόνι προσπαθώντας να κόψει την οξιά μα δεν τα κατάφερνε.
Αν μάθουμε όμως την ιστορία από την αρχή. Κάποτε στην γαλάζια πολιτεία θα γινότανε ένας μεγάλος χορός στο παλάτι γι’αυτό έπρεπε οι βασιλοπούλες από τα γειτονικά βασίλεια να πάνε στην παραμυθένια γιορτή να χορέψουν και ή καλύτερη θα γινότανε η γυναίκα του πρίγκιπα.
Μόλις μαθεύτηκε το γεγονός, όλες βάλθηκαν να κάνουν πρόβες, να μαθαίνουν φιγούρες χορού, ν’αγοράζουν μεταξωτά ρούχα και να ράβουν στις καλύτερες μοδίστρες τις γιορτινές τους τουαλέτες.
Σαν έφτασε η παραμυθένια μέρα, δεν περιγράφεται το τι έγινε. Μια χαρούμενη μουσική είχε απλωθεί σε όλο το παλάτι, τραπέζια στρωμένα με πολλά φαγητά και μπουζένια τραπεζομάντιλα, χρυσές κούπες γεμάτες κρασί και λουλούδια, χιλιάδες χρωματιστά λουλούδια στόλιζαν αυτά και την αίθουσα του χορού.
Σιγά σιγά ο χορός άρχισε. Τα ζευγάρια λικνίζονταν στο ρυθμό της μουσικής μα κανένα δεν είχε βγει νικητής. Ξαφνικά ανοίγει η μεγάλη πόρτα κάνοντας την εμφάνισή του ένας πανέμορφος πρίγκιπας ο οποίος φορούσε κάτι γυαλιστερές κόκκινες μπότες. Στάθηκε στο κέντρο της αίθουσας, άπλωσε τα χέρια, κάνοντας νόημα στους βιολιτζήδες να σταματήσουν. Μονομιάς εκείνοι σώπασαν και τότε ακούγεται η φωνή του πρίγκιπα να λέει:
«Τις μπότες μου τις κόκκινες φορώ, ατού παλατιού την αίθουσα να μπω, και με την Ζάρα την πριγκίπισσα θα κάνω ένα χορό».
Τότε προχώρησε, έπιασε το χέρι της και την σήκωσε να χορέψουν. Την οδήγησε στην πίστα που στο μεταξύ την είχαν ελεύθερη από κόσμο και άρχισαν να χορεύουν με μεγάλη δεξιοτεχνία. Οι μπότες φυσικά ήταν μαγεμένες , διότι όποιος τις φορούσε μπορούσε να χορεύει καλύτερα και από έναν χορευτή. Όπως καταλαβαίνετε η Ζάρα αναδείχθηκε νικήτρια και σύμφωνα με την διαταγή έπρεπε να την παντρευτεί ο πρίγκιπας της Γαλάζιας Πολιτείας. Επειδή όμως δεν ήξερε να χορεύει σκέφτηκε να κλέψει τις κόκκινες μπότες του πρίγκιπα. Γι’αυτό διέταξε τον ηνίοχο του να δώσει μπόλικο κρασί στον πρίγκιπα και να το μεθύσει κι έτσι να κλέψει με την ησυχία του τις μπότες του.
Πράγματι έτσι κι έγινε.
Όμως οι μπότες όπως είπαμε ήταν μαγεμένες και μόλις προσπάθησε να τις φορέσει, εκείνες μίκρυναν τόσο πολύ που έγιναν σαν δύο μικρά παιχνίδια, έβγαλαν φτερά και πέταξαν από τον ανοιχτό ουρανό παράθυρο. Τα έχασε ο πρίγκιπας της Γαλάζιας Πολιτείας και μη ξέροντας τι να κάνει, αποφάσισε να γίνει ο γάμος με την Ζάρα όπως είχε συμφωνηθεί.
Το γλέντι ήτανε τρικούβερτο. Κράτησε μια εβδομάδα και η τελετή ήταν πλούσια και εκθαμπωτική. Η Ζάρα όμως ένιωθε δυστυχισμένη διότι αγαπούσε τον πρίγκιπα με τις κόκκινες μπότες που την είχε χορέψει εκείνο το βράδυ στο παλάτι. Εκείνος ήταν ο γιος της καλής μάγισσας που είχε το γυάλινο κάστρο στο κέντρο του μεγάλου δάσους.
Οι μπότες μόλις έβγαλαν φτερά και πέταξαν, επέστρεψαν στο αφεντικό τους, ξανάγιναν κανονικές και χώρεσαν στα πόδια του.
Ο καιρός περνούσε και μεταξύ του γιου της καλής Μάγισσας και του πρίγκιπα της Γαλάζιας πολιτείας είχε αρχίσει μια διαμάχη για το ποιος τελικά θα έκανε δική του τη Ζάρα. Εκείνη άρχισε να φοβάται και κάποιο παράξενο προαίσθημα γέμιζε την καρδιά της. Κάτι έπρεπε να κάνει. Και να τι σκέφτηκε.
Έγραψε ένα γράμμα το έδεσε στο λαιμό ενός κατάλευκου περιστεριού με μια γαλάζια κορδέλα και σκύβοντας στο αυτάκι του, του ψιθύρισε την διεύθυνση για το Γυάλινο κάστρο. Εκείνο πέταξε γρήγορα και σαν έφτασε χτύπησε με το ράμφος του το τζάμι. Η καλή μάγισσα το άκουσε και του άνοιξε το παράθυρο. Έπιασε το περιστέρι, ξεδίπλωσε το γράμμα και διάβασε:
«Κάνε κάτι καλό σε παρακαλώ, και διώξε το μεγάλο κακό που φώλιασε μες την καρδιά μου. τον πρίγκιπα τον γιο σου αγαπώ. ΖΑΡΑ».
Αμέσως εκείνη πήρε τα μαγικά βότανα τα έβρασε, ήπιε μερικά και αποφάσισε να γίνει αόρατη να πάει κοντά στους δύο άντρες για να ακούσει από πρώτο χέρι τι ακριβώς συμβαίνει.
Σαν έμαθε λοιπόν ποιο ήταν αληθινά το πρόβλημα επέστρεψε στο κάστρο της και το βράδυ που ήρθε ο γιος της, έβαλε στην άκρη τα συναισθήματα παρακαλώντας τον να αφήσει ήσυχο τον πρίγκιπα της Γαλάζιας Πολιτείας και την γυναίκα του Ζάρα. Τότε εκείνος λυπήθηκε και κατάλαβε ότι θα είναι άσκοπο να της ζητήσει βοήθεια. Γι’αυτό παρακάλεσε τις μαγεμένες γυαλιστερές κόκκινες μπότες του, να τον μεταμορφώσουν σε αετό, για να γυρίζει στα βουνά της Γαλάζιας Πολιτείας, ώστε έτσι να βλέπει την αγαπημένη του Ζάρα. Εκείνες εκτέλεσαν την επιθυμία του και μονομιάς ένα δυνατό φρουστ! ακούστηκε και στη θέση του πρίγκιπα παρουσιάστηκε έναν δυνατός αετός φορώντας τις κόκκινες μπότες. Μόλις η μητέρα του κατάλαβε τι είχε γίνει, λυπήθηκε τον μοναχογιό της και πριν προλάβει ο αετός να πετάξει από το παράθυρο τον κράτησε με την μαγική της δύναμη και συμπλήρωσε.
- Έτσι θα είναι καλύτερα , μα μια εβδομάδα τον μήνα, θα γίνεσαι άνθρωπος, θα μένεις στα βουνά και από μια οξιά που θα είναι τεράστια σε μέγεθος να κόβεις ξύλα για να φτιάξεις κάποτε στην κορυφή του βουνού το δικό σου σπίτι.
Από τότε ο αετός τριγυρνά στα βουνά της Γαλάζιας Πολιτείας φορώντας πάντα τις γυαλιστερές κόκκινες μπότες του. Καμιά φορά περνά κι από το γυάλινο κάστρο, βλέπει την γερασμένη μάνα του και τα δάκρυα λερώνουν τις κόκκινες μπότες του.